امین زحمتکش - کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه گیلان
مجتبی جانی پور - گروه آموزشی حقوق. دانشکده علوم انسانی . دانشگاه گیلان. عضو هیات علمی
مهین سبحانی - استادیار دانشگاه گیلان

بی تردید، عفو مجرمان بین المللی یکی از عوامل بی کیفری است و دیوان کیفری بین المللی (ICC) به عنوان نهادی که پرچمدار مقابله با فرهنگ بی کیفری و تامین منافع عدالت می باشد، وظیفه خطیری در جلوگیری از فرار مرتکبان نقض های شدید حقوق بشری از مسئولیت کیفری بین المللی با توسل به انواع حربه های مصونیت از مجازات همچون عفو بر عهده دارد. به همین منظور، نوشته پیش رو رویکرد دیوان کیفری بین المللی را  در وضعیتی که مرتکبان جرایم بین المللی بعد از محاکمه در یک دادگاه ملی یا بعد از رسیدگی و انجام تحقیقات توسط کمیسیون حقیقت یاب، مورد عفو قرار گیرند و پس از آن به منظور ممانعت از اعمال صلاحیت تکمیلی دیوان و به عنوان یک دفاع به بند ج ماده 20 اساسنامه رم در خصوص قاعده منع محاکمه مجدد استناد نمایند ، نقد و بررسی می کند. بر اساس برایند این پژوهش، به نظر می رسد استناد ناقضان حقوق بشر برخوردار از عفو یا بخشودگی به قاعده منع محاکمه مجدد ، مانع از تعقیب و محاکمه آنان از سوی دیوان نمی گردد، هرچند در نهایت اتخاذ تصمیم در این باره در چهارچوب صلاحدید دیوان می باشد.

دیوان کیفری بین المللی, عفو, جرایم بین المللی, قاعده منع محاکمه مجدد, کمیسیون حقیقت یاب