یاسر عظیم زاده - دانشجوی دکتری خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
نصرت اله نجفی - دانشیار خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

تغییرات اقلیمی یکی از بزرگ­ترین چالش­های جهان امروز است. افزایش گاز دی­اکسید کربن اتمسفر در نتیجه سوزاندن سوخت­های فسیلی و تغییر کاربری اراضی از علت­های اصلی گرمایش جهانی به شمار می­رود. بیوچار ماده جامد غنی از کربن پایدار می­باشد که برای صدها تا هزاران سال در محیط باقی­ می­ماند؛ بنابراین، می­تواند با ذخیره کربن، تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین را کاهش دهد. علاوه­بر آن، افزودن بیوچار به خاک، می­تواند به­طور مستقیم و غیرمستقیم انتشار گاز اکسید نیتروژن و سایر گازهای گلخانه­ای را از خاک کاهش دهد. بیوچار از تخریب گرمایی مواد آلی در محیط بدون اکسیژن و یا با اکسیژن محدود تولید می­شود که به این فرآیند، گرماکافت گفته می­شود. زیست­توده در طی گرماکافت دچار تغییرات فیزیکی، شیمیایی و مولکولی شده و به سه فاز مایع (روغن زیستی)، جامد (بیوچار) و گاز تبدیل می­شود. هر سه فاز جامد، مایع و گاز تولید شده در طی گرماکافت، قابلیت استفاده به­عنوان سوخت را دارد. افزودن بیوچار به خاک علاوه­بر ترسیب کربن، باعث بهبود ویژگی­های فیزیکی، شیمیایی و زیستی خاک می­شود؛ بنابراین، با افزایش حاصلخیزی خاک و عملکرد محصول نقش مهمی در کشاورزی پایدار و مدیریت پایدار خاک بازی می­کند. 

تغییرات اقلیم, روغن زیستی, کربن, گاز زیستی, گرماکافت