منور منصوری - دانشجوی دکتری رشته فلسفه تعلیم و تربیت واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
جواد روهینا - دانشجوی دکتری رشته فلسفه تعلیم و تربیت واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
عباس توان - استادیار رشته فلسفه دانشگاه شهید باهنر کرمان

چگونگی تفکر در انسان ریشه در گذشته های بسیار دور او دارد که محسوس ترین آنها دوران کودکی است زیرا رشد مغزی در انسان سریع اتفاق میافتد و تفکر در تمامی مراحل زندگی انسان , نقش بسزایی را ایفا می کند ازاین رو نقش تفکر به گونه ای است که انسان یا خود متفکر است یا موثر در تفکر نسل های آیندهاش می باشد. اگر پرورش فکری کودک در زمان کودکی صورت گیرد جوامع کمتر دچار مشکلات ناشی از کوته فکری و ضعف و سوءتدبیر خواهند شد. هدف از پژوهش نقش تفکر در آموزش کودک ( بررسی تطبیقی آراء افلاطون و فارابی ) بود. این پژوهش از نوع تحلیلی بود. پس از بررسی های انجام شده و مطالعه و فیش برداری متون انجام شد.اندیشمندان مسلمان در این باره توافق وجود دارد که فارابی بزرگ ترین فیلسوف مسلمان و موسس فلسفه اسلامی است. از سوی دیگر، شکی نیست که افلاطون بزرگ ترین فیلسوف عالم است و تمام فلاسفه شاگردان افلاطون هستند. با توجه به این مراتب، مشخص می شود که فارابی نیز به عنوان یک فیلسوف، شاگرد افلاطون است با این حال فارابی برای عقل و تفکر انسان سلسله مراتبی را تعریف می کند و آنها را از پایین ترین سطح که دوراندیشی است تا بالاترین سطح که عقل خدایی است تقسیم بندی می نماید ولی افلاطون عقل انسان را دارای یک کلیت تام می داند و برای آن مراتبی را تعریف نمی کند. عقل برای افلاطون یکی از ابعاد سه گانه نفس برتر و از بخش هایدیگر ( شهونت و اراده ) است و سیر دیالکتیکی به عنوان اوج رشد و تکامل تربیت عقلانی در نزد افلاطون تنها از طریق تلاش فرد و قرار گرفتن در مسیر تعلیم و تربیت صحیح و کسب معرفت حاصل می شود. اما در نزد فارابی طی طریق به سوی تفکر فعال، تنها وابسته به تلاش فرد نبوده بلکه فیض عقل فعال به قوه ناطقه انسان امکان صعود به مراحل کمال را هموار می کند.

تفکر، آموزش کودک، افلاطون، فارابی.