اهمیت توسعه پایدار درحقوق بین الملل

به طور کلی با تحول علم اقتصاد کلاسیک رشد اقتصادی همراه با توسعه اقتصادی مورد توجه واقع شد. بر این اساس هدف جوامع بشری نه تنها رشد کمی تولید بلکه تحقق رفاه اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی برای آحاد جامعه است.در تمام شاخص های رفاهی همواره آموزش به عنوان یک شاخص مهم و کلیدی معرفی شده است که این به دلیل نقشی است که آموزش در ارتقای سایر شاخص ها ایفاء می کند. در گزارش سالانه برنامه توسغه سازمان ملل متحد که از 1990 منتشر می شاود شاخص های توسعه کشورها از جمله شاخض های آموزشی،بهداشتی،اقتصادی و محیط زیستی با هم مقایسه می شوند.درروند رشد اقتصادی کشورها مشاهده شد که همراه با رشد اقتصادی مخصوصا در کشور های توسعه نیافته و در حال توسعه به لحاظ اینکه در مراحل اولیه تابع تولیدی هستند میزان فقر افزایش می یابد. به عبارت بهتر اقشار فقیر از مزایای رشد اقتصادی بهره مند نمی شوند. در حالی که بر اساس مفاهیم حقوق بین الملل بشر همه افراد انسان حق دارند از مزایای رشد و توسعه بهره مند شوند. بر اساس اعلامیه هزاره سوم توسعه سازمان ملل متحد 8 هدف توسعه ای تعیین شد که هدف اول آن حذف فقر مطلق و گرسنگی بود و هدف دوم آن حداقل تحصیلات ابتدایی برای همه مردم دنیا بود و هدف هفتم آن تضمین پایداری محیط زیست عنوان شد.