آیا آموزش و پرورش ایران توان پذیرش و اجرای شیوه های موفق تعلیم و تربیتی کشورهای پیشرفته را دارد

مقاله ی حاضر در جهت پاسخ به این پرسش که آیا آموزش و پرورش ایران توان پذیرش و اجرای شیوه های موفق تعلیم و تربیتی کشورهای پیشرفته را دارد ، نوشته شده است. زمینه ی ایجاد مسئله به با ارزش بودن فرایند تعلیم و تربیت بر می گردد . از آنجا که آموزش و پرورش هر کشور نقش بسیار مهمی در تولید نیروهای انسانی مولد و مفید در جامعه دارد ، لذا سعی بر آن شد تا بتوان با تمرکز بیشتر بر عملکرد آموزش و پرورش کشور خود و مقایسه ی آن با متد پیشرفته ی آموزشی کشورهای توسعه یافته ، نقاط ضعف نظام آموزشی را شناسایی کرده ، آن را ارتقا داده و به رشد آن کمی کرد. هدف از این پژوهش ، شناسایی ضعف های آموزش و پرورش ایران مبنی بر مقایسه ، ایجاد راهکارهایی مناسب برای بهبود وضعیت آموزشی و همین طور پاسخ به سوالاتی از قبیل چیستی مشکلات آموزشی ایران ، چرایی کمبودها و چگونگی ایجاد اصلاحات آموزشی است . روش جمع آوری اطلاعات در این تحقیق ،کتابخانه ای مبنی بر توصیفی –تحلیلست . جامعه ی آماری در این مقاله کل نظام آموزش و پرورش کشور ایران است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که آموزش و پرورش ایران با وجود برخی کاستی ها سعیدر ارتقا خود دارد اما به دلیل کمبودهای چشمگیر ، انباشته شدن معضلات آموزشی و نبود راهکارها و تصمیم گیری های هدفمند، توان پذیرش شیوه های جدید تعلیم و تربیتی کشورهای پیشرفته را ندارد . به نوعی می توان گفت که نظام آموزشی ایران راه زیادی را باید بپیماید تا بتواند جزو چندکشور برتر از لحاظ آموزشی باشد . راهکارهایی که در این مقاله برای بهبود مشکلات پیشنهاد شده است شامل : ۱-تربیت درست نیروهای انسانی برای فرایند آموزش ۲-برنامه ریزی دراز مدت برای فرایند تعلیم و تربیت توسط وزارتخانه های مربوطه ۳-اختصاص دادن بودجه ی بیشتری به آموزش و پرورش ۴-مقدم نمودن پرورش ، سپس آموزش تحصیلی ۵- یک رنگ نمودن تمامی مدارس کشور برای فرایند آموزش مبنی بر عدم تبعیض مالی و فرهنگی .

Keywords:

آموزش و پرورش , تعلیم و تربیت , ضعف ها , نظام آموزشی