اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر روان درمانی مثبت نگر بر افزایش شادکامی و کاهش اعتیاد به فضای مجازی دختران دبیرستانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر روان درمانی مثبت نگر بر افزایش شادکامی و کاهش اعتیاد به فضای مجازی بوده است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دخترمقطع دبیرستان منطقه پنج شهر تهران بودند که از این میان تعداد 30 نفر بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه اعتیاد به فضای مجازی یانگ پاسخ دادند و گروه آزمایش نیز بین دو مرحله، آموزش روان درمانی مثبت نگر را دریافت کرده است. داده های پژوهش به وسیله آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند، یافته های پژوهش نشان داد بین شادکامی و اعتیاد به فضای مجازی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشته است. با توجه به یافته های پژوهش می توان بیان داشت که درمان مثبت نگر موجب افزایش سطح شادکامی و کاهش اعتیاد به فضای مجازی می گردد و می توان از آن به عنوان روشی کارآمد بهره برد.

Keywords:

روان درمانی مثبت نگر , شادکامی , اعتیاد به فضای مجازی