ابراهیم نخعی - استادیار دانشکده علوم قرآنی
شمسی حیدری کهلی - دانشجوی کارشناسی ارشددانشکده علوم قرانی خوی

قربانی کردن یکی از آیین های بسیار قدیمی است که خاستگاه اولیه آن را باید در اولین نسل انسان و نظام های اسطوره ای و جاودانگرانه جستجو کرد. قربانی کردن با وجود عمومیت و رواج در بیشتر اقوام و ملل یکسان نبوده و پیشینه قربانی در قرآن و عهدین به دوران حضرت آدم و حضرت هابیل و قابیل می رسد. قربانی کردن به قصد تقرب و نذر به خدایان بوده است. نمونه مشترک در ادیان، قربانی ابراهیم (ع) بر اساس سنت الهی و به امر خدا می باشد. ما در پی آن هستیم واژه هایی که در مفهوم قربانی کردن در آیات قرآن هستند مورد بررسی و با عهدین مورد قیاس قرار دهیم تا نقاط اشتراک و افتراق، و اهداف و منشا قربانی کردن در این ادیان توحیدی را بیابییم. در تبیین موضوع این مطالعه، روش تحلیلی– توصیفی مورد استفاده قرار گرفته است.

عهدین، قربانی، ذبح،نسک، هدی، نحر