محمدرضا افروغ - دانشکده حقوق و الهیات، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد ،ایران
علی رضا خواجه گیر - دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
علی رضا فهیم - دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

موضوع دنیا و آخرت از اساسی ترین و سرنوشت سازترین مقوله هایی است که در متون اسلامی و بویژه نهج البلاغه، فراوان به آن توجه شده است و همواره با تعابیری دقیق و تاثیرگذار و در قالب استعاره های زیبا و نغز به بیان آن پرداخته اند. فهم فلسفه و جایگاه دنیا از آن جهت حائز اهمیت است که با شناخت صحیح و اصولی آن می توان خیر و شر و حسن و قبح مسائل را بهتر و دقیق تر استنباط کرد و سبک زندگی را چه در بعد فردی و چه اجتماعی اصلاح نمود و سعادت ابدی را ره توشه این راه ساخت. ما در این مطالعه بر آنیم تا با روش توصیفی-تحلیلی به تاثیر دنیا شناسی انسان ها بر آخرت گرایی آنها در سایه سار کلام امام علی (ع) بپردازیم. در پایان نتیجه اینکه امام علی (ع) دنیا را ابزار و وسیله ای می داند برای اندوختن سرمایه عمل صالح و تحصیل معارف الهی جهت کسب رضای یار و حصول زندگی جاوید در محضر حضرت غفار.

آخرت گرایی، دنیا خواهی، نهج البلاغه، انسان، خود شناسی