محمد کریمی - طلبه سطح ۳ و درس خارج حوزه علمیه قم

با توجه به اینکه اهم منابع استباط احکام شرعی، از مقوله الفاظ است، علمای علم اصول، بحث از الفاظ و موضوع له الفاظ را مطرح نموده اند. آقای خوئی از معدود علمائی است که دیدگاهی متفاوت از مشهور اخذ کرده و موضوع له الفاظ را معانی مراد دانسته است. از طرفی آخوند خراسانی، محقق عراقی، امام خمینی، شهید صدر، محقق روحانی و برخی دیگر مدعی شده اند که موضوع له الفاظ، معانی مراد نبوده، بلکه قائل بر وضع الفاظ بر ذات معانی شدهاند و ادله ی طرف مقابل را ناتمام دانسته اند. از این رو تلاش کرده ایم که در این مقاله، ابتدا ادله ی وضع الفاظ بر ذات معانی را تبیین کرده و مناقشاتی را که آقای خوئی و بقیه بر این ادله وارد کرده اند را مورد بررسی قرار دهیم تا مقایسه ای بین ادله ی این دو نظر صورت گیرد و بر این اساس در پایان نتیجه گرفته ایم که وضع الفاظ بر معانی مراد صحیح نیست و الفاظ بر ذات معانی وضع شده اند.روش تحقیق این مقاله، توصیفی میباشد و از منابع کتابخانه ای و رایانه ای استفاده شده است.

وضع، اراده، لفظ، ذات معنا، معنای مراد.