بررسی میزان هورمون های گل سرخ ترا ریخته با ژن etr1-1 تحت تیمارهای اتیلن و جیبرلین

هدف: گل سرخ از مهم­ترین گل­های شاخه بریده دنیا بوده که تا کنون مطالعات زیادی برای حفظ کیفیت و ماندگاری پس از برداشت آن انجام شده است. از عوامل اصلی محدود کننده ماندگاری در مرحله پس از برداشت می­توان به هورمون اتیلن اشاره نمود. لذا دست­ورزی ژنتیکی به ­منظور کاهش اثرات نامطلوب این هورمون مورد توجه بوده و در پژوهش حاضر، گل­های سرخ تراریخته حاوی ژن جهش­یافته etr1-1 مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین با توجه به اثرات آنتاگونیستی، تغییر غلظت هورمون جیبرلین نسبت به اتیلن به نفع بالاتر بردن غلظت جیبرلین در مطالعه اخیر مورد توجه قرار گرفت. مواد و روش­ها: میزان فیتوهورمون­های لاین­ ماندگار (تراریخته) و شاهد (غیر تراریخته) پس از اعمال تیمارهای اتیلن (صفر وL L-1µ 1) و جیبرلین (mg L-1 80) در مراحل غنچه تجاری و نیمه باز بررسی شدند. اعمال تیمار اتیلن با تزریق گاز خالص به داخل کیسه­های پلی­اتیلنی توسط سرنگ انجام شد. جهت اعمال تیمار جیبرلین، گل­های شاخه بریده در محلول جیبرلین با غلظت مورد نظر قرار داده شدند. تیمارها به مدت 24 ساعت اعمال گردید و نمونه­برداری از بیرونی­ترین ردیف گلبرگ­ها انجام شد. آزمایش­ها به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار به منظور اندازه­گیری میزان فیتوهورمون­ها اجرا شد. نتایج: نتایج نشان داد که کاهش در میزان هورمون­های جیبرلین، بنزیل آدنین و ایندول استیک اسید و افزایش در میزان هورمون آبسیزیک اسید و اتیلن در مراحل غنچه و نیمه­باز در لاین ماندگار نسبت به شاهد معنی­دار بود. همچنین، بیشترین میزان هورمون­های جیبرلین، بنزیل آدنین و ایندول استیک اسید و کمترین میزان اتیلن و آبسیزیک اسید مربوط به لاین ماندگار در تیمار با جیبرلین بود. نتیجه­گیری: با توجه به نتایج موجود به نظر می­رسد که ژن etr1-1 می­تواند کاندیدای مناسبی، جهت به تاخیر انداختن فرایند پیری وابسته به اتیلن در گل­های حساس باشد که همراه با تیمار جیبرلین از طریق کاهش خسارت اکسیداتیو ماندگاری را به­طور قابل توجهی افزایش می­دهد.