ارزیابی تحمل به خشکی برخی از ژنوتیپ های پاکوتاه گزینش شده محلب در شرایط گلخانه ای

در ایران و بسیاری از کشورها از محلب به عنوان پایه برای گیلاس و آلبالو استفاده می شود. به منظور بررسی تحمل ژنوتیپ های مختلف پایه های پاکوتاه محلب به تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه بخش تحقیقات باغبانی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل 10 ژنوتیپ محلب و 4 سطح تنش خشکی (25، 50، 75 و 100 درصد ظرفیت زراعی) بودند. نتایج نشان دادند که تمامی ژنوتیپ های محلب تحت تاثیر تنش قرار گرفتند، اما پاسخ آن ها به تنش متفاوت بود. با افزایش تنش خشکی، میزان پرولین و کربوهیدرات های محلول افزایش یافت و میزان آن در ژنوتیپ های مختلف محلب متفاوت بود، در ژنوتیپ های DM-135، DM-164 و DM-69 بیشترین میزان پرولین و کربوهیدرات های محلول مشاهده شد. با افزایش تنش خشکی، درصد بقا، ارتفاع و تعداد برگ کاهش یافتند و این کاهش وابسته به نوع ژنوتیپ بود. به طور کلی، ژنوتیپ های DM-69، DM-164 و DM-135 در مقایسه با سایر ژنوتیپ ها، به دلیل وجود مکانیسم های مقاومت در برابر تنش خشکی جزء متحمل ترین ژنوتیپ ها و DM-277 به عنوان حساس ترین ژنوتیپ معرفی شدند.

Keywords:

پرولین , تنش خشکی , درصد بقا , کربوهیدرات های محلول