شناسایی عوامل محدودکننده رویکرد توسعه محصول جدید ناب در صنایع خودروسازی

فرآیند توسعه محصول جدید ناب برای سازمانهای تولیدی و خدماتی یک مزیت رقابتی محسوب می شود. میزان تلاش هر سازمان برای توسعه محصول جدید برای پیشی گرفتن از رقبا، به راهبرد سازمان در بازار مرتبط است. شرکتها برای پاسخگویی به تغییرات محیطی تولید برخی محصولات را متوقف و یا آنها را اصلاح میکنند. همچنین با توجه به شناسایی نیازها و خواسته های مصرف کنندگان در بازارهای مختلف و تداوم تجارت بلندمدت، اقدام به توسعه محصول جدید میکنند. در این بین خودروسازان برتر برای حفظ جایگاه خود، در توسعه محصول و صادرات، به این مقوله توجه خاصی نشان میدهند. پژوهش حاضر به شناسایی عوامل محدودکننده بر اجرای رویکرد توسعه محصول ناب در صنایع خودروسازی می پردازد. پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل کارشناسان بازاریابی و تولید صنعت خودرو در شهر تهران 700) نفر) میباشد. حجم نمونه لازم طبق فرمول کوکران، 248 نفر میباشد. برای بررسی متغیرهای پژوهش از ابزار پرسشنامه دارای 52 سوال استفاده میشود. پایایی پرسشنامه ها به وسیله ضریب آلفای کرونباخ، روایی محتوایی توسط جمعی از اساتید دانشگاه و روایی سازه آنها توسط تحلیل عاملی تاییدی بررسی میشوند. از روشهای آمار استنباطی از نوع پارامتریک، از قبیل آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای اطمینان از نرمال بودن داده ها، آزمون تی استودنت و مدل معادلات ساختاری و تحلیل مسیر به کمک نرم افزار آموس و اس پی اس اس جهت آزمون فرضیه ها استفاده میشود. 10 عامل محدود کننده توسعه محصول ناب شناسایی و اثر منفی آنها بر رقابت محصول تایید شد. در انتهای پژوهش توصیه هایی برای بهبود رویکرد توسعه محصول ناب به مدیران ارائه میشود.

Keywords:

عوامل محدودکننده , توسعه محصول , محصول ناب , صنایع خودروسازی