مدیریت جهادی به مثابه یک سبک در مدیریت اسلامی

مدیریت جهادی یکی از مهمترین عناوین در مکتب مدیریت اسلامی است. در سالهای اخیر این مفهوم به صورت فزایندهای موردتوجهقرارگرفته است. بااینوجود، تاکنون در پژوهشی مستقل و روشمند به ارتباط مدیریت جهادی و مدیریت اسلامی پرداخته نشده است.این در حالی است که به واسطه مشخص شدن چگونگی ارتباط این دو مفهوم می توان از فواید نظری و عملی بیشتری در زمینه هایپژوهشی و عملیاتی هر دو مفهوم بهره برد. بدون شناسایی جایگاه مدیریت جهادی در منظومه دانش مدیریت اسلامی، عرصهنظریه پردازی مبنایی در مدیریت جهادی با محدودیت هایی مواجه خواهد شد. این محدودیت ها در پژوهش ها و عرصه عملیاتی مدیریتنیز بروز خواهد یافت. در این پژوهش، تلاش های مبناگرایانه برای شناسایی این جایگاه، سبب دستیابی به تصویری از مدیریت جهادیبه مثابه یک سبک مدیریت اسلامی گردید. در این راستا پژوهشگران پس از روشن ساختن چگونگی ارتباط میان این دو مفهوم وزدودن تصویر ساده انگارانه اولیه، حالات احتمالی مختلف بررسی شده و نتایج عملیاتی هریک از این حالات نشان داده شد. در ادامه،بر اساس رهیافت مبنا گرایی و توجه به دو منبع آموزه های اسلامی و علم مدیریت متداول، مدیریت جهادی به عنوان یک سبکبرگزیده مدیریت و رهبری، از میان سبک-های مختلف مدیریت اسلامی شناسایی شد. پژوهش های بیشتر روشن ساخت که بر اساسآموزه های اسلامی در صورت میسر بودن شرایط، این سبک از میان سایر سبک های مدیریت و رهبری در دانش مدیریت اسلامی،بیشترین هماهنگی را با آموزههای مدیریت اسلامی دارد. در پایان نتایج عملیاتی نگاه به مدیریت جهادی به عنوان یک سبک مدیریتاسلام مورد تبیین و بررسی قرارگرفته است.

Keywords:

مبنا گرایی , مدیریت جهادی , مدیریت اسلامی , سبک های مدیریت , سبک های رهبری