فلسفه آموزش و پرورش اسلامی با تکیه بر آراء و اندیشه های امام علی (ع)

آموزش و پرورش، جریان جامعه پذیری یا اجتماعی کردن اعضای جدید جامعه و امری مختص انسان ها است. هدف های آموزشی کشورهایمختلف بر پایه ایدئولوژی های اجتماعی آنها استوار است و بر پایه آن فلسفه، روش و... آن شکل می گیرد. فلسفه تعلیم و تربیت قبل ازهرچیز فلسفه انسان است و فلسفه آموزش هر جامعه از فلسفه اجتماعی آن، که نشان دهنده جهت گیری و اتخاذ موضع نظری جامعه درمورد مسائل اساسی معنوی و مادی و فرهنگی و تربیتی و اقتصاد و اجتماعی است، سرچشمه می گیرد. قطعا در جامعه اسلامی آموزش وپرورش خاصی وجود دارد که با جوامع دیگر متفاوت است. آموزش و پرورش از دیدگاه اسلام فراهم آوردن زمینه رشد و تکامل همه جانبهانسان (از جنبه های جسمانی، عقلانی، عاطفی و اجتماعی) و هدایت سیر تکاملی او به سوی وجود کامل مطلق الله با برنامه ای منظم وسنجیده است. در دین اسلام کلام و سیره معصومین ملاک و اسوه در تمام ارکان زندگی مردم جامعه است و توجه به این ملاک ها لازم وضروری است. تربیت معنوی در سیاق مفاهیم نهج البلاغه، تربیت الهی است که دستیابی به آن مستلزم رعایت تقوای الهی است از دیدگاهنهج البلاغه هدف های تربیتی تعلیم حکمت، اشاعه تقوا، پرستش خدا (ایمان)، پرورش روح عدالت خواهی و ایجاد روح برادری برایتحقق آرمان های متعالی انسانی، استنباط می شوند.

Keywords:

آموزش و پرورش , نهج البلاغه , امام علی