بازیافت بافت‌های فرسوده درون‌شهری با رویکرد توسعه درونی، چالش‌‌ها و رهنمودها (مطالعه موردی منطقه 19 تهران)

توسعه درونی که در چارچوب اهداف توسعه پایدار و رشد هوشمند شهری قرار می‌گیرد، به معنی استفاده دوباره یا بازیافت اراضی یا بناهای درون‌شهری است که رها شده، خالی مانده یا کاربری مناسبی ندارند. یکی از اهداف این توسعه، تأمین مسکن و سایر خدمات شهری مورد نیاز است. در این‌صورت، نیاز به تأمین زیرساخت‌ها و خدمات شهری، کاهش می‌یابد، از منابع طبیعی استفاده بهینه شده و محله‌های مسکونی همجوار از نظر کیفی ارتقا می‌یابند. اراضی مناسب برای توسعه درونی را می‌توان اراضی متروکه نامید. اراضی متروکه، شامل زمین‌ها یا املاکی هستند که قبلا مورد استفاده بوده یا توسعه یافته‌اند و در حال حاضر به طور کامل مورد استفاده نیستند، هرچند ممکن است بخشی از آنها اشغال شده یا از آن استفاده شود. این اراضی ممکن است رهاشده، متروک یا آلوده باشند. بنابراین، نمی‌توان بدون مداخله از این اراضی استفاده کرد. مطالعه انجام شده، نشان می‌دهد که به دلیل تراکم پایین جمعیت شهری، گسترش افقی شهرها و وجود اراضی وسیع با کاربری‌های ناسازگار در محدوده قانونی شهرها، ظرفیت توسعه درونی، به ویژه در شهرهای میانی و کوچک ایران، وجود دارد. با این‌حال، به دلیل ضعف خدمات، تأسیسات و حمل و نقل شهری، افزایش تراکم جمعیت و ساختمان، محدودیت‌های خاص خود را خواهد داشت. بنابراین، استفاده بهینه از اراضی درون‌شهری، مستلزم مطالعه ظرفیت زیرساخت‌های شهری و آشنایی با روش‌های افزایش ظرفیت آنهاست.

Keywords:

بازیافت , بافت فرسوده , توسعه درون شهری , منطقه 19 تهران