شهاب حسن پور
محدثه ستوده نیا

محدودیت‌های مالی و زیست‌محیطی در جوامع امروزی و تقاضای دستیابی به حمل و نقل ایمن، سریع و ارزان جوامع را به سمت استفاده از سامانه‌های هوشمند حمل و نقل سوق داده است. معماری سامانه هوشمند حمل ‌و نقل اساساً تبادل اطلاعات و کنترل آن‌ها را میان سیستم‌های واقع در ترازهای مختلف از تراز منطقی- کارکردی تا تراز صرفاً فیزیکی- تجهیزاتی تعریف می‌کند. محدوده موثر هوشمندسازی محورها حدود سرویس‌دهی و مرزهای بخش‌های مختلف مدیریت ترافیک را مشخص می‌کند. اجرای موفق سامانه‌های هوشمند در منطقه نیازمند یکپارچگی، هماهنگی و نظم ارگان‌ها و نهادهای مختلف سیاستگذار و اجرایی بوده که پشتیبانان کمکی فعالیت این ارگان‌ها را تکمیل می‌نمایند. در این پژوهش محدوده جنوب استان کرمان با بیش از 120 کیلومتر بزرگراه، 340 کیلومتر راه اصلی و 777 کبلومتر راه فرعی مورد مطالعه قرار گرفت. محورهای جنوب استان کرمان به مرکزیت شهر جیرفت با بازدیدهای میدانی شناسایی شده و پنج محور اصلی آن انتخاب شدند. محورها با توجه به معیارهای حمل و نقل کالا و خدمات، مسیر تردد به استان‌های همجوار، تردد بالای مسافر با توجه به نقاط جذب سفر در طول محور و دیگر معیارها انتخاب گردیدند. با توجه به موقعیت محورها و نحوه عملکرد آن‌ها در محدوده جنوب کرمان خدمات کاربر مدیریت ترافیک، مدیریت بحران، مدیریت حمل و نقل بار و کالا و مدیریت ساخت و تعمیر و نگهداری برای استفاده در محورهای جنوب استان کرمان انتخاب گردید. مطالعات اقتصادی با روش‌های تخمین منافع به هزینه‌ها با توجه به پارامترهای افزایش کارآیی و ظرفیت سیستم حمل و نقل، افزایش روانی و پویایی حرکت، افزایش ایمنی، کاهش مصرف سوخت و هزینه‌های زیست‌محیطی و افزایش سودمندی اقتصادی مشخص نمود در محورهای مذکور جانمایی سیستم‌های پیشنهادی با توجه به خدمات کاربر تعیین‌شده در چه محدوده‌هایی و با چه فاصله‌ای انجام پذیرد.

حمل و نقل، سیستمهای حمل و نقل هوشمند، جنوب استان کرمان، مکانیابی