سیدرضا سیدمرتضایی
محمد پورکاظمی
الهام جرفی
عباس متین فر

ماهی سی بس آسیایی یا باراموندی گونه ای یوری هالین بوده و دامنه وسیعی از شوری آب را تحمل می نماید( 42-0 قسمت در هزار شوری) بطوری که در محیط های آبی با شوری کم (تا حد آب شیرین) لب شور و حتی با شوری بالا زیست و رشد می نماید. ماهی سی بس آسیایی به طور گسترده در حوزه اقیانوس آرام و هند غربی از خلیج فارس و سرتاسر آسیای جنوب شرقی تا شمال استرالیا پراکنش دارد. این ماهی به صورت تجاری در آب های لب شور و شیرین کشورهای مختلفی از جمله تایلند، اندونزی، مالزی، هنگ کنگ، چین، تایوان، سنگاپور، هند و استرالیا پرورش داده شده است همچنین کشورهای حاشیه خلیج فارس نظیر عربستان سعودی، بحرین و... نیز به پرورش این گونه روی آورده اند. با توجه به ارزش تجاری بالا گونه مناسبی برای پرورش تشخیص داده شده است این گونه دریا کوچ (کاتادروموس) بوده و ماهیان بالغ در دهانه رودخانه ها، دریاچه ها و یا تالاب ها در جایی که شوری آب 30 تا 32 قسمت در هزار و عمق آب 10 تا 15 متر می باشد، زیست می نمایند. لاروهای از تخم خارج شده ( 15 تا 20 روزه با طول 4/0 تا 7/0 سانتی متر) در طول خط ساحلی و آب های لب شور خلیج ها پراکنش وسیعی دارند. تا زمانی که اندازه لاروها به 1 سانتی متر برسد می توان آن ها را در آب های شیرین مصبی مشاهده نمود. بچه ماهیان در شرایط طبیعی در آب شیرین رشد کرده و برای تخمریزی به آب های شور مهاجرت می نمایند. از مهمترین مزایای ماهی سی بس آسیایی نسبت به گونه های دیگر میتوان به تحمل دامنه بالای شوری ، تکثیر آسان، میزان هم آوری بالا، دمای مناسب رشد در استخر خاکی و قفس و تراکم پذیری اشاره نمود. مطالعات بسیار زیادی در مورد امکان فرار ماهی سی بس از قفس و اثر آن بر روی جمعیت ماهیان وحشی در آب های طبیعی صورت گرفته است ولی اکثر آنها بر روی این موضوع تاکید دارند که تاکنون هیچگونه تداخل ژنتیکی بین این گونه با سایر گونه ها وجود نداشته است.از سویی، این گونه برای بلوغ و زاد و ولد خود نیاز به ناحیه مصبی آب شیرین رودخانه دارد که در خلیج فارس این موضوع برایش مهیا نمی باشد.