بررسی تولید و بازاریابی صنایع دستی عشایر استان اصفهان به سفارش مدیریت امور عشایر استان اصفهان

چکیده:از بین رفتن مراتع و ایل راه های عشایری از یک سو و عدم دسترسی به علم و فناوری روز از سوی دیگر ادامه زندگی عشایری را با مخاطرات فراوانی روبرو ساخته و با مشکلات بیشتری نسبت به گذشته روبرو کرده است در حالی که عمده منافع سرشار حاصل از تولیدات عشایری، بویژه صنایع دستی، سهم واسطه ها و فروشندگان شهرها می شود. از آنجا که اهمیت اقتصادی صنایع دستی در جامعه عشایری، ایجاد درآمد و اشتغال زایی برای خانوار عشایری به علت عدم نیاز به مواد اولیه گران قیمت و امکان اشتغال زنان و دختران در اغلب خانوارها می-باشد، در این پژوهش سعی گردیده با بررسی وضعیت تولید و بازار یابی صنایع دستی عشایر در استان اصفهان به راهکارهای عملی ارتباط کارآتر تولیدکننده و مصرف کننده دست یافت تا علاوه بر اثرات اقتصادی مثبت بر زندگی عشایر، منافعی نیز برای خریداران نهایی در برداشته باشد. روش تحقیق پژوهش پیمایشی و ترکیبی از روش های کیفی و کمی بوده که با بکارگیری تکنیکهای تثلیث علاوه بر 315 خانوار عشایر بختیاری و قشقایی استان از واسطه ها و فروشندگان نیز مصاحبه هایی عمیق صورت گرفته است. نتایج این پژوهش نشان داد، عشایر استان اصفهان علاوه بر دامداری و تا حدودی باغداری، دارای صنایع دستی گوناگون شامل قالی، قالیچه، گبه، گلیم، زیلو، ورنی، جاجیم، پلاس، حصیر، خورجین، توبره، چوقا، کلاه، دستکش، جوراب، گیوه هستند ولی اقتصاد آنان همچنان تک محصولی به حساب می آید و بر تولید گوشت استوار است. عمده ترین علت این موضوع نبود بازار مطمین برای فروش صنایع دستی است که باعث می شود سود چندانی از تولیدات غیر دامی نصیب تولیدکنندگان نشود. این وضعیت علاوه برآسیب پذیری معیشت عشایر در مقابل حوادثی مانند خشکسالی، پاسخگوی معیشت عشایر نیست و بهره برداری بیش از حد مراتع لزوم روی آوردن عشایر به دیگر شیوه های درآمدزایی را ضروری می نماید. لذا با توجه به زمینه های تاریخی، رونق صنایع دستی علاوه برحفظ و احیا گوشه های از فرهنگ و هنر عشایر به عنوان مهم ترین مزیت رقابتی عشایر برای خروج از اقتصاد تک محصولی است. برای نیل به این آرمان فراهم نمودن زمینه تولید صنایع دستی با تاسیس کارگاه دایمی یا موقت، آموزش و آگاه سازی نسبت به نوع مواد اولیه و بافت، بیمه تولیدکنندگان، طراحی نقشه های جدید و به روز، اعطای وامهای کم بهره برای تولید، حمایت و پشیبانی مالی و قانونی دولت و شناسایی و ساماندهی تولیدکنندگان در قالب تشکلهای تعاونی در زمینه صنایع دستی می تواند نقش واسطه ها در جریان انتقال محصول را بسیار کاهش داده و یا کلا حذف نماید و باعث افزایش سهم بافنده از قیمت نهایی و کارایی بازار شود. این شرکت ها در صورت داشتن بنیه مالی می توانند تولیدات بافنده های انفرادی عشایر را نیز با حداقل دستمزد و یا رایگان بصورت امانی به فروش رسانده و دریافتی آن را در اختیار بافنده قرار دهند.واژه های کلیدی: اص ف ه ان (اس ت ان )، صنایع دستی، عشایر، تولید، بازاریابی