محسن باقری
رحمان کریمی
احمد صدری
الهام جعفریان

هدف این تحقیق بهبود عملکرد تولیدمثلی میش های لری بختیاری با استفاده از چربی مکمل مناسب در جیره فلاشینگ بود. به این منظور، 140 راس از میش های یک گله گوسفند لری بختیاری انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه (70 راس در هر گروه) برای دریافت یکی از دو جیره فلاشینگ با دانه جو (شاهد) و جیره فلاشینگ با دانه جو و چربی (تیمار چربی مکمل) تقسیم شدند. جیره فلاشینگ از دو هفته قبل از قوچ اندازی تا سه هفته پس از آن در اختیار میش ها قرار گرفت. تاریخ زایش میش ها، تعداد بره متولد شده، جنس بره ها و تعداد بره شیرگیری شده ثبت گردید. صفات درصد آبستنی، وزن تولد بره ها و وزن شیرگیری بره ها رکوردگیری شد. درصد دوقلوزایی و کیلوگرم بره متولد شده و از شیرگرفته به ازای هر راس میش زایمان کرده و به ازای هر راس میش در معرض آمیزش محاسبه گردید. درصد آبستنی (درصد میش های آبستن شده در 34 روز جفت گیری) در تیمار چربی مکمل (95 درصد) بالاتر از شاهد (88 درصد) بود (0/05> p). اختلاف بین میش های دو تیمار از نظر تعداد و کیلوگرم بره متولد شده به ازای هر راس میش در معرض آمیزش (به ترتیب 1/11 و 5/1 ، و 0/94 و 4/4 در تیمار چربی مکمل و شاهد) معنی دار (0/05> p و 0/01> p) بود. بین میش های دو تیمار از نظر تعداد و کیلوگرم بره متولد شده به ازای هر راس میش زایمان کرده، اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت. میانگین وزن تولد بره ها در دو گروه مشابه بود. تعداد و کیلوگرم بره از شیرگرفته به ازای هر راس میش در معرض آمیزش در تیمار چربی مکمل بالاتر از تیمار شاهد (0/01> p) بود (1/07 و 29/2 در مقابل 0/87 و 23/3 به ترتیب در تیمار چربی مکمل و شاهد). درصد دوقلوزایی و میانگین وزن شیرگیری بره ها در دو تیمار مشابه بود. به طور کلی، استفاده از چربی مکمل در جیره فلاشینگ میش های لری بختیاری، می تواند در دوره کوتاه جفت گیری، از طریق افزایش درصد آبستنی، کیلوگرم بره از شیرگرفته به ازای هر راس میش در معرض آمیزش را افزایش دهد.کلمات کلیدی: میش، چربی مکمل، تولیدمثل، عملکرد، وزن شیرگیری