تعیین درصد قابلیت زیوایی و قابلیت جوانهزنی دانه گردهبرخی از ژنوتیپهای مرکبات

منظور از این تحقیق تعیین ارتباط بین درصد زیوایی و جوانه زنی دانه ی گرده برخی از ژنوتیپ های مرکبات و معرفی بهترین شرایط انبارداری دانه های گرده و تعیین درصد تشکیل میوه بود. استوکارمن جهت توانایی و تعیین زیوایی دانه ی گرده تازه (رنگ آمیزی) و محیط کشت شامل اسید بوریک (40 پی پی ام)، سوکروز و آگار(به ترتیب 150 و 7 گرم در لیتر)، جهت تعیین درصد جوانه زنی و تشکیل میوه استفاده شد. دانه های گرده پونسیروس تریفولیاتا، ترویر سیترنج، نارنج، دورگ یاشار و پرتقال محلی در شرایط آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفتند. به دلیل تفاوت زمان گل دهی در ژنوتیپ ها، جمع آوری گرده در زمان مناسب هر کدام صورت گرفت. دانه های گرده جمع آوری شده در تیوپ های پلاستیکی و در شرایط دمایی مناسبی نگهداری شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که بیشترین درصد جوانه زنی دانه ی گرده مربوط به یاشار و کمترین درصد جوانه زنی مربوط به ترویر سیترنج و پونسیروس تریفولیاتا بودند. نتایج تجزیه واریانس مرکب سه سال نشان داد که بیشترین درصد جوانه زنی دانه ی گرده انباری، متعلق به دورگ یاشار و کمترین آن مربوط به پونسیروس تریفولیاتا بود.واژه های کلیدی: مرکبات، دانه ی گرده، جوانه زنی، دورگ یاشار