احمد دزبانیان
اللهیار جلالی

کرم خراط یکی از مهمترین آفت درختان گردو در ایران است. گسترش و تشدید خسارت این آفت، در مناطق جنوبی و مرکزی، عمدتا بدلیل وقوع تغییرات اقلیمی و بروز خشکسالی های متوالی طی دو دهه گذشته می باشد. یکی از راهکارهای کنترل آفت، استفاده از سمپاشی موضعی در سطح محدود است و برای این منظور، حشره کش دیازینون EC 60%با غلظت 2000 پی پی ام با سه تیمار اصلی شامل (1) یک نوبت سمپاشی: در 10روز بعد از ظهور حشرات کامل سمپاشی صورت گرفت (2) دو نوبت سمپاشی، سمپاشی اول همزمان با تیمار اول و تکرار سمپاشی10 روز بعد و (3 ) سه نوبت سمپاشی، نوبت اول بلا فاصله بعد از ظهور حشرات کامل و سمپاشی های بعدی به فاصله 10 روز پس از سمپاشی اول و دوم انجام گردید. سمپاشی های این آزمایش در باغ مرکز تحقیقات شاهرود انجام و در همه تیمارها، تنه و شاخه اصلی درخت گردو به ارتفاع 3 متر محلول پاشی گردید. برای ارزیابی میزان خسارت کرم خراط در آخر فصل، تعداد 5-10 درخت از هر قطعه انتخاب و از هر درخت5-10 سرشاخه یک ساله انتخاب کرده و تعداد سوراخهای مربوط به نفوذ آفت به طول 60 سانتی متراز انتهای هر سرشاخه شمارش گردید. نتایج نشان داد که سمپاشی تنه و سرشاخه اصلی به تنهایی نمی تواند در کاهش آلودگی کرم خراط موثر باشد.