دستنامه گیاه پزشکی جو

جو گیاهی است ازخانوادهPoaceae ، تک لپه، خودگشن، یک ساله و روز بلند. مبدا آن را برخی آفریقا وعده ای از آسیا بخصوص سوریه می دانند. قدیمی ترین جو از ارقام دوردیفه وحشی درحفاریهای اروپا بدست آمده که معلوم شده که درمصر حجر کشت می شد .جو Hordeum vulgare L به عنوان یک غله دانه ریز یکی از محصولات کشاورزی است که علاوه بر مصرف غذایی در تغذیه دام و طیور و صنایع مالت سازی نیز مورد استفاده قرار می گیرد که با توجه به روند روزافزون جمعیت کشور همه ساله نیاز به آن بیش از سالهای قبل می گردد. طبق آخرین اطلاعات موجود میانگین سطح زیر کشت جو در ایران طی سال های زراعی 1390-1379 بالغ بر 4/1 میلیون هکتار بوده که بدون احتساب دو سال تنش شدید کشور، 3 میلیون تن محصول جو سالیانه تولید گردیده است . برای دستیابی به مقدار مورد نیاز و رسیدن به خود کفایی لازم است اقدامات جدی انجام گیرد. افزایش تولید غلات تنها با اصلاح خواص ژنتیکی بذور مقدور نیست بلکه عوامل متعددی در سطح مزرعه وجود دارند که بر استعدادهای ژنتیکی بذور اصلاح شده تاثیر می گذارند و مقدار تولید را تعیین می کنند. میزان آب آبیاری، مقدار و پراکنش باران، کیفیت خاک، میزان مصرف کودهای شیمیایی، عملیات زراعی (تاریخ کشت مناسب منطقه، نوع کشت، تراکم کشت ، روش آبیاری) ، سلامت بذور مورد استفاده، زمان برداشت، روش یا وسیله برداشت و محل ذخیره بذور و عوامل خسارتزایی مانند آفات و بیماریها و علف های هرز مزارع جو از عوامل موثر در میزان تولید می باشند. با توجه به محدودیت سطح زیر کشت جو ومحدودیت منابع آب در کشور تنها راه نیل به این هدف بالابردن راندمان محصول در واحد سطح می باشد.