ابوالفضل سرپله
رضا فانی
موسی نجفی نیا
داریوش شهریاری
مکامه مهدوی امیری
بهزاد بیرامی

سفیدک کرکی خیار با عامل Pseudoperonospora cubensis یکی از مهمترین بیماریهای این محصول در کشت های گلخانه ای در کشور می باشد. میزان خسارت بالای این بیماری لزوم استفاده از سموم شیمیایی کم خطر در مدیریت کنترل آن را می طلبد. در این بررسی کارایی قارچکش رانمن (سیازوفامید SC10%) در کنترل این بیماری در استانهای یزد، تهران و جنوب استان کرمان در گلخانه هایی با سابقه آلودگی به این بیماری مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور، قارچکش مذکور در سه غلظت 1/0، 25/1 و 5/1 در هزار در کنار قارچکشهای رانمن 40% با غلظت 4/0 در هزار، اینفینیتو (هیدروکلرید+فلوپیکولید SC 68/75%) با غلظت 2 در هزار و میشوکاپ (اکسی کلرور مسWP 35%) با غلظت2 در هزار و شاهد بدون استفاده از قارچکش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار مورد آزمایش قرار گرفت. کاربرد قارچکش ها با مشاهده اولین علایم بیماری شروع و با ادامه شرایط مطلوب برای گسترش بیماری، هفته ای یک بار تا چهار هفته تکرار شد. داده برداری ازکرتهای آزمایشی، در مرحله درصد وقوع بیماری در کرت شاهد به میزان 50 و 90 درصد انجام شد. جهت ارزیابی کارایی قارچ کش ها، شاخص شدت بیماری بر اساس روش توماس و همکاران محاسبه و تجزیه آماری داده ها با نرم افزار SAS و مقایسه میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن انجام شد. در هر سه منطقه اجرای آزمایش تفاوت معنی داری در شدت بیماری بین قارچکشها با شاهد مشاهده گردید. در مناطق یزد و ورامین بین قارچکشها نیز اختلاف معنی داری مشاهده شد به طوریکه در یزد کمترین شدت بیماری در بکارگیری قارچکشهای رانمن 10% با رقت 5/1 درهزار، رانمن 40% و اینفینیتو و در ورامین قارچکش رانمن 10% با رقت 5/1 درهزار باعث کمترین شدت بیماری شد. در منطقه جیرفت، بین کارایی قارچکشها در کنترل بیماری اختلاف آماری مشاهده نشد و همگی به طور مشابه باعث کنترل معنی دار بیماری نسبت به شاهد شدند. این بررسی نشان داد که قارچکش رانمن 10% SC با رقت 5/1در هزار قابلیت کنترل بیماری تا 8/88 درصد را دارد.واژه های کلیدی: کنترل شیمیایی، قارچکش، سفیدک کرکی، شدت بیماری، خیار، گلخانه