بررسی عملکرد سرشاخه گل دار و اسانس ژنوتیپهای آویشن دنایی Thymus daenensis در شرایط مختلف اقلیمی استان اصفهان
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
Language: Persian
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
Document ID: R-1056006
Publish: 16 February 2019
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
View: 277
Pages: 45
Publish Year: 1392
نسخه کامل Research منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
Abstract:
آویشن دنایی (Thymus daenensis) از مهمترین گونههای دارویی و اندمیک ایران است. این مطالعه در طول سالهای 1388 تا 1391 و در قالب طرح آزمایشی بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار و با هدف بررسی عملکرد اندام هوایی، محتوا، عملکرد و ترکیبات اسانس آویشن دنایی (4 ژنوتیپ) و آویشن باغی T. vulgaris در سه منطقه مختلف اقلیمی اصفهان، گلپایگان و سمیرم انجام گرفت. اثرات منطقه، ژنوتیپ و سال بر وزن خشک اندام هوایی، محتوا و عملکرد اسانس معنی دار شد. ژنوتیپ مارگون در اصفهان توانست بیشترین مقادیر عملکرد اندام هوایی، عملکرد اسانس و محتوای اسانس (به ترتیب 2893 و 66/69 کیلوگرم در هکتار و 2/10 درصد) را تولید کند. بیشترین مقادیر محتوای تیمول در ژنوتیپهای چادگان و کهرویه به ترتیب با مقادیر 73/24 و 69/61 درصد در اسانس و بیشترین مقادیر محتوای کارواکرول در ژنوتیپ زاغه با 43/35 درصد بود. در مجموع میتوان ژنوتیپهای چادگان و کهرویه را برای تولید تیمول، ژنوتیپ زاغه را برای تولید کارواکرول و ژنوتیپ مارگون را برای تولید ژرانیول بویژه در شرایط اصفهان توصیه نمود. آویشن باغی بجز در منطقه گلپایگان در سایر مناطق نتوانست با گونههای بومی از نظر کمی و کیفی رقابت کند. واژه های کلیدی: آویشن دنایی، Thymus daenensis ، عملکرد اندام هوایی، تیمول، کارواکرول، اسانس