محمدرضا صفرنژاد
غلامحسین غلامیان

انگور مهمترین محصول درختی در منطقه سیستان می باشد که در بین کشاورزان جایگاه بخصوصی دارد. انگور یاقوتی که مهمترین رقم موجود در سطح منطقه میباشد، زودرس ترین رقم انگور در کشور است که به همین جهت قابلیت خوبی برای فروش با قیمت مناسب برای باغداران دارا میباشد. یکی از مهمترین عوارضی که در طی سالهای اخیر بخصوص پس از بروز خشک سالی های متعدد، تاکستانهای این منطقه را تحت تاثیر قرار داده است، بیماری سر خشکیدگی انگور می باشد. این بیماری بخصوص در شرایط تنش خشکی خسارات بیشتری وارد نموده است. ضعف درخت، کاهش کمی وکیفی محصول از بارزترین خسارت این بیماری می باشد. این طرح به منظور شناسایی قارچهای همراه با سرخشکیدگی انگور و تعیین نقش هر کدام از قارچهای جداشده درایجاد بیماری انجام گردید. در طول سالهای ‮‭1380‬ و ،‮‭1381‬ بازدیدهایی از موکاریهای مناطق پنج گانه سیستان صورت گرفت و نمونه برداری از درختانی که علایم سرخشکیدگی را نشان میدادند، انجام گردید. این نمونه ها به آزمایشگاه منتقل گشته و پس از کشت، قارچهای حاصله را از نظر بیولوژیکی خالص نموده و پس از تشخیص با انجام تست های بیماری زایی قابلیت ایجاد بیماری توسط هر کدام از جدایه ها بررسی گردیدند. قارچهایی از گونه های ‭Aspergillus terreus‬، ‭Alternaria spp.‬،‭Fusarium spp.‬،‭Verticillium spp.‬، ‭Asteromella sp. ‬و یک گونه ناشناخته از سرشاخه های آلوده جداسازی گردیدند. در بین این قارچها بیماری زایی گونه ‭Aspergillus terreus ‬اثبات گردید. واژه های کلیدی: سرخشکیدگی، انگور، سیستان، ‭Aspergillus terreus