تحلیل جغرافیایی برخی از ضوابط مبلمان شهری اصفهان (مورد: بافت قدیم، جدید و میانی)

طراحی، اجراء و مکانیابی صحیح مبلمان شهری که همواره بر طبق نیاز مردم و چگونگی کارکرد آن فضا انجام می شود می تواند در صورت اجرای صحیح تمامی مراحل، فضای شهری نسبتاً مطلوبی را پدید آورد. در غیر اینصورت، مبلمان شهری به عنوان اجزاء زائد و ناکارآمد در شهر عمل نموده که نه تنها مردم نمی توانند از آن استفاده نمایند بلکه به علت بلا استفاده بودن امکان تخریب آن از سوی برخی از اشخاص وجود دارد. از این رو در ساخت شهرها، کارائی و زیبایی مبلمان شهری همچون بناهای یک شهر، در زیبایی و عملکرد شهر بسیار موثر است. در شهر اصفهان در چند سال گذشته برای نخستین بار در کشور در ده موردِ اجزاء مبلمان شهری و همچنین با هدف زیبا سازی، ضوابطی تدوین گردید که هدف آن نظم بخشی به مکانیابی و نصب برخی از موارد مبلمان شهری و زیباسازی بوده است. البته معیارهای تدوین شده در طراحی و شکل آنها تأثیر نسبی داشته و هدف اصلی ساماندهی و هماهنگی مبلمان شهری بوده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل برخی از ضوابط و قوانین شهری اصفهان می باشد. همچنین برخی از مواردیکه در مطالعات میدانی از بافت قدیم، میانی و جدید اصفهان، جالب توجه بوده و با قوانین مبلمان شهری در تعارض بود مورد بررسی واقع شد. رویکرد حاکم بر پژوهش توصیفی تحلیلی است. نتایج پژوهش مبین آن است که: با وجود قوانین و ضوابط مبلمان شهری، اما متاسفانه این ضوابط و معیارها کمتر مورد توجه و اجرای مسئولین شهر اصفهان قرار گرفته است. نمونه بارز آن در بافت قدیم، جدید و میانی اصفهان است. اما بافت جدید، نسبت به بافت قدیم و میانی، شرایط بهتری دارد.

Keywords:

مبلمان شهری , ضوابط و قوانین , فضای شهری , بافت قدیم , جدید و میانی