حکمرانی خوب در مدیریت محلی شهر تهران با تأکید بر سرمایه اجتماعی شورایاری محله ها

مقاله حاضر به مطالعه و آسیب شناسی حکمرانی خوب در نظام مدیریت محلی شهر تهران با تأکید بر سرمایه اجتماعی شورایاری محله ها و با هدف بررسی الگوهای تعامل شورایاری محله ها با شهروندان محله، مسؤلان شهرداری، شورای اسلامی شهر و ستاد شورایاری، مدیران و مسؤلان محلی (نهادهای دولتی) می پردازد. در روش شناسی از روش تحقیق کیفی و از تکنیک های مشاهده، مصاحبه، فوکوس گروپ و مطالعات اسنادی و در بخش مطالعات نظری از مبانی نظری حکمرانی خوب، سرمایه اجتماعی و الگوهای تعامل استفاده شده است. یافته ها پژوهش بیانگر این موضوع می باشد که شورایاری محله ها با مسائل و آسیب هایی نظیر عدم تعاملات درون گروهی و برون گروهی، رسمیت نداشتن و عدم نهادینگی، ابهام در قوانین، بی سازمانی اجتماعی و بی کارکردی اجتماعی، بی قدرتی، عدم استقلال، رها شدگی و ... روبه رو هستند. با توجه به الگوی تعامل «نجام» بین شورایاری محله ها و شهرداری ناحیه و منطقه «رابطه تکمیلی» وجود دارد و همچنین تعاملات و پیوندهای شورایاری محله با نهادهای دولتی صرفاً در پیوندهای عینی، فرمایشی و نمایشی می باشد، علت عدم تعامل بین شورایاری و نهادهای دولتی عدم نهادینگی شورایاری محله می باشد.

Keywords:

روش تحقیق کیفی , مصاحبه , سرمایه اجتماعی , الگوی تعامل , حکمرانی خوب , مدیریت شهری , شورایاری محله ها و شهر تهران