بابک ابراهیمی - کارشناس ارشد هیدروژئولوژی
عبداله سیف - دکتری جغرافیای طبیعی و عضو هئیت علمی دانشگاه اصفهان
مهرداد پسندی - دکتری هیدروژئولوژی و عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان

در سالهای اخیر با توجه به ازدیاد جمعیت و توسعه بخش های کشاورزی و صنعت، نیاز آبی در سطح کشور افزایش قابل ملاحظه ای یافته که در صورت عدم بکارگیری راهکارهای مناسب جهت کنترل حجم رو به رشد پساب های ناشی از مصار ف گوناگون، بحران تهاجم گسترده عوامل آلاینده زیست محیطی، ضمن آلودگی بخشی از منابع آب سالم و قابل استحصال، بحران کمیت منابع آبی را نیز تشدید خواهد نمود. در این تحقیق آبخوان لنجان به عنوان یکی از مهمترین آبخوان ها در سطح استان اصفهان از نظر میزان آلودگی به آلاینده های کشاورزی مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور مطالعات پایه جامعی در سطح منطقه به عمل و پس از شناسائی منابع آلاینده اقدام به نمونه برداری در 76 نقطه از آبخوان و سه نقطه در مسیر رودخانه زاینده رود ( در دو فصل تر و خشک) شده است. همچنین در 20 نقطه مقادیر سموم آب اندازه گیری شده است. نتایج آلودگی موضعی آبهای زیرزمینی ناحیه لنجان را به برخی فلزات سنگین (سلنیم، کرم،سرب)، آهن، تعدادی از کاتیون ها و آنیونهای مهم (سولفات، سدیم ، پتاسیم تا حدودی نیترات) و همینطور کلیفرم نشان داده است. ضمنا پهنه های دارای مقادیر بالای یون فسفات مطابقت خوبی با عرصه های کشاورزی داشته است. همچنین در شرق آبخوان آلودگی به سموم نیز مشاهده گردید

آلودگی، فلزات سنگین، سموم، آبخوان