رضا مسعودی - گروه علوم دامی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع
حمید کهرام
رضا صالحی

هدف از این آزمایش بررسی اثر تزریق درونعضلانی و درونوریدی هورمون اکسیتوسین بر درصد آبستنی میشهای نژاد لری-بختیاری در انتهای فصل تولید مثلی بودهاست. این آزمایش به منظور افزایش بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند طراحی شد. در این مطالعه 36 میش سه تا چهار ساله با وزن 65 تا 75 کیلوگرم ازنژاد لریبختیاری بهطور تصادفی انتخاب و به سه گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول بهعنوان گروه شاهد انتخاب شد و هورمونی دریافت نکرد. گروه دوم 100 واحد اکسیتوسین بهصورت درون وریدی و گروه سوم 100 واحد اکسیتوسین بهصورت درونعضلانی دریافت کردند. 10 دقیقه پس از تزریق هورمون، بازشدن سرویکس بهوسیله پیپت تلقیح مصنوعی مورد آزمایش قرار گرفت. گروه کنترل بهصورت واژینال و گروههای دریافت کننده اکسی- توسین بهصورت ترانس واژینال تلقیح شدند. نتیجه آبستنی در روز 40 پس از تلقیح با دستگاه اولتراسونوگرافی اندازه گیری شد. در نتیجه تزریق درونعضلانی و درونوریدی هورمون اکسیتوسین باعث بازشدن سرویکس و افزایش درصد آبستنی میشهای لری- بختیاری در فصل آنستروس شد. تزریق این هورمون موجب بهبود درصد آبستنی و افزایش بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند می- شود و از اینرو میتوان از آن بعنوان روشی کاربردی در بهبود بازده تلقیح مصنوعی استفاده کرد.

اکسیتوسین، تزریق درون عضلانی، تزریق درون وریدی، سرویکس، میش لریبختیاری