بررسی تاثیر شدت چرا بر تولید رواناب و رسوب مراتع ارسباران

افزایش روزافزون جمعیت و توسعه شهرها و روستاها و تقاضا برای تولید گوشت قرمز سبب شده است که مراتع هرچه بیشتر جهت چرای احشام مورد استفاده گردد. چرای مفرط مراتع و بهره برداری غلط، تردد مداوم دام و متعاقب آن فشره شدن خاک و ... سبب گردید که در سالهای اخیر مراتع کشور سیر قهقرائی را طی نماید. مراتع ارسباران مستثنی از این قاعده نبوده و اکثر مراتع آن تخریب شده اند بنابراین با توجه به اهمیت این مراتع در تولید علوقه و وسعت زیاد این مراتع که حدود 654700 هکتار میباشد . پژوهشی از سال 1378 تا 1380 در اراضی مرتعی ارسباران با شیب15-8 درصد با اعمال پنج تیمار که شامل 1- شاهد ( قرق) 2- مدیریت فعلی چرا درمنطقه اجرای طرح 3- مطابق با ظرفیت چرا4-50درصد بیشتر از ظرفیت چرا 5-50 درصدکمتر از ظرفیت چرا و در چهار تکرار به ابعاد 5×22 متر مربع اجرا شد و در انتهای هرکرت بشکه 120 لیتری جهت جمع آوری رواناب و رسوب تعبیه شد و در هر سال با استفاده از کوادرات یک مترمربعی اقدام به تعیین علوفه خشک و تر تولیدی گردید و واحد دامی مورد نیاز هر تیمار برآورد شد

Keywords:

شدت چرا , رواناب , رسوب , مرتع