داود فتحی پور - کارشناس ارشد، شرکت مهندسی و تامین قطعات تراکتورسازی تبریز
فریبا فتحی پور - مربی، مهندسی صنایع، موسسه غیردولتی غیرانتفاعی سراج

امروزه نوآوری و خلاقیت یکی از ارکان ناگزیر برای بقای سازمان می باشد، به عبارت دیگر سازمانی که نوآوری و خلاقیت را به فراموشی بسپارد، خود در عرصه رقابت به فراموشی سپرده خواهد شد. مدل بنیاد اروپایی کیفیت (EFQM) که سرآمدی سازمانها را ارزیابی می کند، بیان می دارد که علاوه بر 9 حوزه مورد بررسی در نتایج و توانمندسازها، اگر نوآوری و یادگیری در سازمان نادیده گرفته شود، سازمان نمی تواند در مسیر توسعه پایدار قرار گیرد. در این راستا لازم است هر سازمانی موقعیت خویش را در مسیر رسیدن به توسعه پایدار، بتواند از نظر قابلیت نوآوری و خلاقیت ارزیابی کند. در این مقاله ضمن بررسی جنبه های نوآوری و خلاقیت در سازمان مبتنی بر استراتژی های مدون شده، این جنبه ها اولویت بندی و هدف گذاری شده و با بهره‏گیری از مدل مازلو و بررسی سطوح نیازهای انگیزشی کارکنان، مدلی جهت ارزیابی قابلیت نوآوری و خلاقیت در سازمان ارائه می شود.