محمدرضا میگون پوری - استادیار دانشکده کارآفرینی- دانشگاه تهران
الهه میگون پوری - دانشجوی کارشناسی ارشدکارآفرینی،گرایش فناوری- دانشگاه تهران

امروزه با ظهور فناوری های پیشرفته و توسعه فناوری اطلاعات رقابت شرکتهای مختلف برای ارائه محصولات نوآور و کسب سهم و و درآمد بیشتری از بازار افزایش یافته است، بطوریکه رقابت در امر تولید و توسعه محصولات جدید و نوآورانه به عنوان یکی از مزیت های اصلی توسعه شرکتها و جلوگیری از ورشکستگی مالی آنها محسوب میشود. با توجه به پیچیدگی و تغییر بی سابقه محیط رقابتی در زمان کنونی، شرکتی که داری رویکرد ایستا نسبت به نوآوری است، احتمال بقا و توسعه کمتری دارد. از اینرو شرکت ها به منظور رسیدن وضعیت پایدار در موقیت کسب و کار خود می بایست به دنبال فرصت هایی برای ایجاد ایده های جدید و به مشارکت گذاشتن دانش های مورد نیاز خود باشند. صنایع کوچک و متوسط می توانند از طریق ایجاد نوآوری وایجاد زنجیره ارزش ایده تا محصول به منظور توسعه کارآفرینی، ایجاد فناوری، بوجود آوردن فرصتهای شغلی و افزایش درآمد براقتصاد جهانی تاثیرگذارند،که این امر نیز مستلزم استفاده از ایده های نو وکارا به جهت ارائه نوآوری مستمر می باشد. توجه به این نکته که نوآوری به همان اندازه که فرایندی تکنیکی است، یک فرایند اجتماعی نیز می باشد، می تواند راهنمای ایجاد ائتلاف ها وگروههای خلق ایده ونوآوری در یک فرایند مشارکتی وگروهی باشد. امروزه تجربیات شرکتهای موفق نشان داده است که نوآوری های موفق توسط شبکه های هدفمند و به هم پیوسته کامل می شوند و افراد به تنهایی به موفقیت کامل نمی رسند(کلولند،2005). این امر مستلزم مشارکت افراد، شرکتها و سازمانها درقالب شبکه ها و گروه ها برای به اشتراک گذاشتن ایده ها و منافع دو یا چند جانبه می باشد. در این مقاله قصد داریم پس از معرفی مفاهیم مرتبط با نوآوری و مزایای شکل گیری اینگونه شبکه ها، به شناسایی عوامل موثر در ایجاد شبکه های نوآوری مشارکتی در شرکتهای کوچک ومتوسط پارک علم وفناوری دانشگاه تهران بپردازیم ویک مدل پیشنهادی شکل گیری نوآوری مشارکتی در شرکتها ی پارک علم وفناوری ومراکز رشد موجود دراین مکان ارائه دهیم.

نوآوری، تشخیص فرصت، نوآوری مشارکتی، شبکه های نوآوری، توسعه کارآفرینی