طرحی نو جهت رها سازی نوآوری در سازما نی با ساختار وظیفه ای در شرکت ملی منا طق نفتخیز جنوب ( N.I.S.O.C)

ویژگی بارز سازمانها در ابتدای هزاره سوم،تغییرات سریع است پس سازمانهایی می توانند موفق باشند که قابلیت سازگاری با این تغییرات را داشته باشند و سازگاری سازمانها با تغییرات، پیامد خلاقیت ونوآوری می باشد.در این راستا صنعت نفت به طور مستمر، به تعمیر، نگهداشت و توسعه تاسیسات صنعتی خود به منظور حفظ یا افزایش توان تولیدی خود نیازمند است بنابراین این صنعت که تقریبا دارای ساختار سازمانی وظیفه ای است با مشکل ایجاد خلاقیت ونواوری فردی مواجه است یعنی عملا جذب ، انتصاب و به کارگماری کارکنان با صفات و ویژگی های خاص خلاقیت ونوآوری در سطوح فرادست و فرودست با واحد یا سازمان مربوطه تطابق ندارد.از پیامدهای منفی این ساختار می توان به هم گروه شدن فردی واگرا با ویژگی های مرکز کنترل درونی، آمریت پایین و متابعت پایین با فردی همگرا با مشخصات و ویژگی های عکس حالت قبل که سازگاری کمتری با خلاقیت ونوآوری فردی و سازمانی دارد اشاره کرد بعلاوه ممکن است فرد مذکور حتی در راس هرم باشد و سرکوب کننده و مخالف هر گونه تغییردر سازمان باشد. این امر منجر به سازمانی راکد، روتین ، غیرکارا واثربخش و نهایتا بهره وری پایین می شود. در این مقاله نگارنده تلاش می کند با پیشنهاد تعیین ویژگی های فردی کارکنان و اعمال در انتصاب در ساختار سازمانی وظیفه ای بخصوص در واحدهایی که نیازمند به خلاقیت ونوآوری است گامی کوچک در راستای بهبود وضعیت موجود بردارد. اعتقاد بر آن است که خلاقیت ونوآوری می تواند بازکننده گره های ساختار سازمانی وظیفه ای باشد که به منشاء تعارض فردی و سازمانی بدل شده است .

Keywords:

ساختار وظیفه ای , خلاقیت و نوآوری , ویزگی های فردی , انسجام گروهی