رامین ایرجی نقندر - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت تربیت بدنی
مریم پورجعفریان - کارشناس تربیت بدنی

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط خلاقیت با کارآفرینی دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار مقطع کارشناسی دانشگاه تربیت معلم تهران در سال 1389 بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی این دانشگاه تشکیل می دادند (N=7340). که از این تعداد 3253 دانشجو پسر و 4087 دانشجو دختر بودند. برای تعیین حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان، حجم آماری 346 نفر برای دانشجویان پسر و 354 نفر برای دانشجویان دختر برآورد شد. به منظور جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه خلاقیت 50 سؤالی (رندسیپ، 1979) و پرسشنامه سنجش کار آفرینی 10 سؤالی (اسکاربوروف، 1990) استفاده گردید. پایایی درونی پرسشنامه های خلاقیت و کار آفرینی با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 0/83 و 0/89 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمونهای همبستگی، تحلیل واریانس(ANOVA) و (LSD) استفاده گردید. روش تحقیق از نوع همبستگی است که به صورت میدانی انجام شده است. نتایج نشان می دهد که بین خلاقیت و کارآفرینی هم در ورزشکاران و هم در غیر ورزشکاران در سطح P<0/05 رابطه مثبت و معنی داری وجود ندارد. بررسی رابطه بین دو متغیر در چهار گروه دال بر وجود رابطه بین خلاقیت و کار آفرینی در مردان ورزشکار و غیر ورزشکار بود. به طوری که خلاقیت در مردان ورزشکار 66 درصد و در مردان غیر ورزشکار 64 درصد کار آفرینی را تبیین می کرد.

خلاقیت، کارآفرینی، دانشجویان، ورزشکار