بکاربری منطق فازی در GIS برای یافتن مکان های بهینه مراکز خدماتی بین راهی وزارت راه و ترابری

مراکز خدماتی بین راهی از جمله تاسیسات حاشیه راهها هستند که افزایش تعداد آنها در جهت رشد کارایی سیستم حمل و نقل جاده ای کشور و افزایش ایمنی راهها همواره مورد توجه دولت بوده است. تعیین مکان مناسب استقرار مراکز مذکور جزء مراحلی است که برای حفظ ایمنی محور، جلوگیری از هدر رفتن هزینه ها و تضمین حداکثر کارایی مجتمع های خدماتی باید قبل از احداث آنها اجرا شود. هدف این مقاله استفاده از مدل مکانیابی فازی در GIS برای تعیین و ارائه مناسبترین مکانهای احداث این مراکز در طول محور ترانزیتی تبریز بازرگان می باشد. زیرا در مقایسه با مدل متداول همپوشانی شاخص، انعطاف پذیری منطق و ریاضیات فازی برای مدلسازی جهان واقعی و تلفیق داده ها مکانی، امکانات مناسبی در اختیار تصمیم گیرندگان قرار می دهد. در این مقاله پس از استخراج وطبقه بندی فاکتورهای موثر در مکانیابی مراکز خدماتی، لایه های اطلاعاتی مورد نیاز گردآوری ، آماده سازی و با تعریف توابع عضویت فازی برای هر فاکتور تبدیل به نقشه های وزن دار فازی شدند. در نهایت با استفاده از عملگرهای فازی مناسب برای هر فاکتور کلیه لایه ها تلفیق و نقشه فازی مناسب مکان تهیه شد. نقشه نهایی برای بررسی دقیقتر با خروجی مدل متداول همپوشانی شاخص مورد مقایسه قرار گرت که عمده ترین نتتایج حاصل از مقایسه خروجیها حضور موثر نظرات کارشناسان و اهداف سازمان حمل و نقل جاده ای کشور در مکان های پیشنهادی مدل منطق فازی است.

Keywords:

تلفیق داده مکانی , توابع عضویت فازی , سیستم های اطلاعاتی مکانی , عملگرهای فازی , مجتمع خدماتی رفاهی , مدل همپوشانی شاخص , مکان یابی , منطق فازی , نقشه های فازی