تشخیص شعر از نثر در متون فارسی به کمک یادگیری ماشین

شعر یکی از عناصر اصلی ادبیات فارسی است که در بسیاری از متون به کار می رود و می تواند حامل عناصر معنایی عاطفی و زبانی خاص باشد در تحلیل خودکار دستوری یا معنایی متون فارسی، لازم است میان نظم و نثر تمایز قائل شویم زیرا شعر از قواعد دستوری و معنایی ویژه ای پیروی می کند که با نثر فارسی متفاوت است و می تواند باعث بروز خطا در الگوریتمهای پردازش متن شود. دراین مقاله چارچوبی ارائه کرده ایم که با کمک روش های یادگیری ماشین و برمبنای ویژگیهای زبانی شعر فارسی می تواند شعر را از نثر تشخیص دهد این ویژگیها شامل واژگان مورد استفاده ویژگیهای ظاهری و وزن عروضی است افزون براین روش ارائه شده می تواند شعر کهن را از شعر نو تشخیص دهد. دقت حاصل از این روش درمجموعه داده مورد ازمون 98% برای تشخیص شعر از متن به کمک درخت تصمیم و 97% برای تشخیص شعر کهن از شعر نو به کمک شبکه عصبی چند لایه بوده است.

Keywords:

یادگیری ماشین , داده کاوی متون فارسی , تشخیص شعر , نظم و نثر , شعر کهن , شعر نو , وزن عروضی