اثر برنامه خوراک دهی و مکمل های ویتامینی- معدنی بر عملکرد، ایمنی و سندرم آسیت در جوجه های گوشتی آرین
عنوان مقاله: اثر برنامه خوراک دهی و مکمل های ویتامینی- معدنی بر عملکرد، ایمنی و سندرم آسیت در جوجه های گوشتی آرین
شناسه ملی مقاله: R-1092399
منتشر شده در سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در سال 1392
شناسه ملی مقاله: R-1092399
منتشر شده در سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:
عبداله حسینی
علیرضا آقاشاهی
ابوالحسن صادقی پناه
اکبر یعقوبفر
مقصودنژاد
نادر پاپی
وحید قاسملو
خلاصه مقاله:
عبداله حسینی
علیرضا آقاشاهی
ابوالحسن صادقی پناه
اکبر یعقوبفر
مقصودنژاد
نادر پاپی
وحید قاسملو
به منظور بررسی اثرات سلنیوم و ویتامین های E، C و کولین و همچنین برنامه ی غذایی در جیره جوجه های گوشتی بر روی عملکرد، ایمنی و سندرم آسیت آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل با دو برنامه خوراک دهی و سه جیره غذایی با 5 تکرار و 30 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار به مدت 42 روز انجام شد. برنامه ی خوراک دهی شامل دو برنامه دسترسی آزاد و یک ساعت خوراک دهی با 3 ساعت محدودیت بود. جیره های غذایی شامل جیره ی پایه به همراه 250 واحد بین المللی ویتامین 300 , E میلی گرم در کیلوگرم ویتامین C و 0/3 پی پی ام سلنیوم آلی و جیره پایه به همراه 250 واحد بین المللی ویتامین E، و 300 میلی گرم در کیلوگرم کولین و 0/3 پی پی ام سلنیوم آلی بود. در طول آزمایش صفات وزن، خوراک مصرفی، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی، تلفات به صورت هفتگی و شاخص تولید مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد وزن بدن و خوراک مصرفی در سنین مختلف تحت تاثیر تیمارهای مختلف قرار نگرفت. استفاده از برنامه ی خوراک دهی سبب بهبود ضریب تبدیل (1/12) در مقایسه با دسترسی آزاد (1/159) در سن 14 روزگی شد(0/01> P). این بهبود در سن 42 روزگی نیز مشاهده شد به طوریکه در این سن گروه های دارای برنامه محدودیت ضریب تبدیل 1/792 و گروه های فاقد برنامه 1/819 را دارا بودند. درصد لاشه، ران، سینه و چربی حفره بطنی نیز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت(0/05 P> ). درصد ماندگاری گروه دارای برنامه و تغذیه شده با افزودنی در مقایسه با شاهد تفاوت معنی دار نداشت. اثر استفاده از افزودنی و اثرات متقابل بین استفاده از افزودنی و برنامه خوراک دهی بر شاخص تولید معنی دار بود(0/05> P). بطوریکه گروه دارای برنامه خوراک دهی و بدون افزودنی بالاترین شاخص تولید و گروه با برنامه خوراک دهی و تغذیه شده با ویتامین E، سلنیوم و ویتامین C کمترین شاخص را دارا بودند. اثرات برنامه خوراک دهی بر عیار آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند(SRBC) و نیز تیتر ایمنوگلوبولین M معنی دار بوده(0/05P<)، ولی اثرات آن بر تیتر ایمنوگلوبولین G معنی دار نبود. اثر افزودنی ها بر عیار آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند در سطح0/041 p= و برای ایمنوگلوبین G در سطح 0/087 p= و برای ایمنوگلوبین M در سطح 0/01 p= معنی دار بود. اثرات متقابل برنامه خوراک دهی و افزودنی بر عیار آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند و تیتر ایمنوگلوبولین G در سطح 0/07 p= و 0/001 p= معنی داربوده ولی بر ایمنوگلوبولین M اثر معنی دار نداشت. بررسی فراسنجه های مربوط به آسیت نشان داد برنامه خوراک دهی و استفاده از افزودنی ها بر میزان هماتوکریت، درصد قلب، نسبت بطن راست به کل بطن ها و هورمون های تیروییدی T3 و T4 اثر معنی داری نداشت. کلمات کلیدی: برنامه خوراک دهی، افزودنی ویتامینی- معدنی، عملکرد و خصوصیات لاشه، ایمنی، آسیت، جوجه های گوشتی.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1092399/