بررسی علل حضور علف های هرز در مزارع گندم مناطق سرد

به منظور بررسی علل مدیریت شیمیایی نامطلوب علفهای هرز مزارع گندم مناطق سرد ‮‭400‬ مزرعه گندم طی دو سال زراعی ‮‭1389‬ و ‮‭1390‬ در استانهای آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، زنجان و کرمانشاه (هر استان ‮‭100‬ مزرعه) مورد ارزیابی قرار گرفتند . در این ارزیابی بر اساس دستور العمل طراحی شده در هر استان تعداد ‮‭100‬ مزرعه گندم مورد بررسی قرار گرفت و برای هر مزرعه موارد خواسته شده در پرسشنامه به دقت تکمیل شد. نتایج بررسیهای انجام شده نشان داد که مدیریت علف های هرز مزارع گندم مناطق سرد در وضعیت مطلوبی قرار ندارند. گونه های بی تی راخ ‭(Galium tricornatum)‬، سلمه تره ‭(Chenopodium album)‬، یولاف وحشی زمستانه ‭(Avena ludoviciana)‬، پیچک صحرایی ‭(Convolvulus arvensis)‬، کنگر صحرایی ‭(Cirsium arvense)‬، تلخه ‭(Acroptilon repense)‬، خاکشیر ‭(Descurainia sophia)‬، چاودار ‭(Secale cereale) ‬خارشتر ‭(Alhagi pseudalhagi) ‬و ازمک ‭ (Cardaria draba) ‬در طی دهه گذشته بدون تغییر به عنوان گونه های غالب مزارع گندم مناطق سردسیر مطرح بوده اند. عدم تغییر گونه های غالب مزارع گندم و ورود گونه های جدیدی نظیر جو موشی ‭(Hordeum murinum) ‬و شمعدانی غده ای ‭(Geranium tuberosum) ‬به مزارع گندم این مناطق بیانگر مدیریت نامناسب علف های هرز می باشد. بر اساس بررسیهای انجام شده در این تحقیق، مهمترین مشکلات مدیریت علفهای هرز در این مناطق عبارت بودند از دیر مبارزه نمودن با علفهای هرز و عدم آگاهی از میزان خسارت علف های هرز، کمبود یا عدم کاربرد صحیح ادوات مناسب جهت کاربرد علف کش ها، عدم رعایت الگوی کشت مناسب و گران بودن سموم دو منظوره .