ایرج لک زاده

کشت مخلوط دو یا چند گونه یا ارقامی از یک گونه خاص موجب افزایش بهره وری سیستم های زراعی و بهره برداری بهینه از عوامل محیطی و نهایتا حفظ ثبات تولید در مناطق واجد استرس های محیطی می گردد(‮‭17‬). بنابراین این پروژه به منظور مقایسه عملکرد کشت مخلوط ارقام جو با کشت خالص آنها همچنین تعیین نسبت مناسب اختلاط ومیزان بذر ارقام که بیشترین ثبات عملکرد را تولید نماید اجرا شد. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار به مدت دو سال (‮‭89-90‬ و ‮‭90-91‬ ) در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان اجرا گردید. فاکتور اصلی در این آزمایش میزان های بذر در واحد سطح در چهار سطح (‮‭200‬ ، ‮‭250‬ ، ‮‭300‬ ، ‮‭350‬ بذر در متر مربع ) و فاکتور فرعی ترکیب دو رقم نیمروز و رقم زهک به نسبتهای (‮‭0 :100‬ ، ‮‭75:25‬ ، ‮‭50 : 50‬ ، ‮‭75 : 25‬ ، ‮‭100 : 0‬ ) بود . در طول دوره رشد کلیه یادداشت برداری های لازم از جمله تاریخ سبز شدن ظهور سنبله گرده افشانی رسیدن فیزیولوژیکی رسیدن کامل ، بیماریهای رایج انجام گرفت. در پایان هرسال محصول هرکرت جداگانه برداشت و توزین شد و تجزیه واریانس انجام شد و میانگین ها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن با یکدیگر مقایسه شدند. در پایان سال دوم نیز تجزیه واریانس مرکب به منظور حذف اثر سال انجام شد. بر اساس نتایج حاصله از بین میزانهای مختلف بذر بیشترین عملکرد دانه مربوط به تراکم ‮‭300‬ دانه در متر مربع با تولید ‮‭4148‬ کیلو گرم در هکتار بود که با عملکرد دانه در میزان بذر ‮‭250‬ دانه در متر مربع (‮‭4116‬ کیلو گرم در هکتار) تفاوت معنی دار نداشت. همچنین در نسبتهای اختلاط نسبت ‮‭50‬ به ‮‭50‬ از ارقام نیمروز و زهک با تولید‮‭4229‬ کیلو گرم در هکتار بیشترین میزان عملکرد دانه را داشت و به عبارت دیگر در مجموع می توان نتیجه گرفت که کشت مخلوط ارقام جو نیمروز و زهک به نسبت ‮‭50‬ به ‮‭50‬ با تراکم ‮‭250‬ الی ‮‭300‬ دانه در متر مربع می تواند باعث افزایش میزان عملکرد دانه گردد. واژهای کلیدی: کشت مخلوط ، جو ، تراکم