بررسی هم زیستی میکوریزی در سه گونه از آویشن

همزیستی میکوریزی نه تنها سبب رشد گیاهان دارویی می شود بلکه کیفیت و کمیت مواد موثره را افزایش می دهد. در این پژوهش سه گونه آویشن ‭(Thymus kotschyanous‬، ‭T. daenensis ‬و ‭T. fallax) ‬برای داشتن همزیستی میکوریزی آربسکولار در استان های کردستان، فارس و مازندران بررسی شدند. یافته های ما نشان داد که گونه های مختلف بررسی شده همزیستی میکوریزی از نوع آربسکولار دارند که با مشاهده ی اندام های مختلف میکوریزی شامل هیف، هیف های درون سلولی، وزیکول و آربسکول بدست آمد. از ریزوسفر گونه ی ‭T. kotschyanous ‬در کردستان سه گونه ‭Glomus ‬جداشد. همین شرایط در ریزوسفر گونه ی ‭T. daenensis ‬در فارس مشاهده شد البته نوع گونهها بایکدیگر متفاوت بود. برای گونه های ‭T. fallax ‬و ‭T. daenensis ‬در کردستان و ‭T. kotschyanous ‬در مازندران هریک دو گونه از ‭Glomus ‬مشاهده گردید‭. T. danaensis ‬فارس و ‭T. danaensis ‬کردستان بیشترین و کمترین درصد کلنیزاسیون را داشتند، بیشترین و کمترین مقدار ماده آلی (‮‭4/21‬ و ‮‭1/09‬ درصد) به ترتیب مربوط به همین دو گونه بود. بنابراین می توان رابطه ی مستقیمی میان درصد همزیست شدن و عناصر غذایی خاک درنظر گرفت. ریزوسفر ‭T. danaensis ‬در فارس بیشترین مقدار فسفر قابل جذب را نیز دارا بود اما کمترین مقدار فسفر قابل جذب در ریزوسفر ‭T. kotschyanous ‬مازندران و ریزوسفر ‭T. danaensis ‬کردستان مشاهده شد. کلمات کلیدی: همزیستی آربسکولار، گلوموس، ماده آلی، فسفر