مجید عباس پور - استاد دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی شریف
عبدالرضا کرباسی - استادیار دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
محمدصادق سخاوت جو - هیئت علمی دانشکده محیط زیست و انرژی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد ا
اعظم السادات حسینی - کارشناس ارشد دفتر بررسی آلودگی هوا ،سازمان حفاظت محیط زیست

انتقال و جابجایی کلیه عوامل و عناصر تکنولوژیکی از انتقال دهنده به گیرنده که بیانگر انتقال تکنولوژی از یک کشور صنعتی به کشوری در حال توسعه است مستلزم توسعه و تدوین برنامه ها و استراتژی های توسعه تکنولوژی در بخش های مختلف نظیر صنعت در کشور است . استراتژی توسعه تکنولوژی زیر ساختارهای صنعتی کشور می بایست براساس تحقیق و توسعه داخلی، انتقال فن آوری از کشورهای صاحب تکنولوژی و بهره گیری توأم از این دو، استوار گردد . در کنوانسیون تغییرات آب و هوا با بیان تسریع و تأمین مالی انتقال و یا دسترسی به تکنولوژی های سازگار با محیط زیست از طریق کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه و همچنین در دستور کار 21 با بیان انتقال تکنولوژی های سازگار با محیط زیست و ظرفیت سازی آن، به ضرورت کاهش انتشار GHGs از طریق انتقال تکنولوژی اشاره گردیده است . سهم انتشار GHGs در کشور ایران طی دوره 1994 الی 2000 میلادی از حدود یک درصد به 2/1 درصد جهانی افزایش یافته است . با توجه به سهم 36 درصدی بخش نفت در انتشار GHGs در کشور در سال 2000 میلادی، ضرورت انتقال تکنولوژی با هدف کاهش میزان نشر در این بخش از اهمیت به سزایی برخوردار است . با بررسی وضعیت صنعت نفت به ویژه پالایشگاه ها و پتروشیمی های نفت، مشکلات و موانع انتقال تکنولوژی در این بخش از دیدگاه های مدیریتی و فنی مورد بررسی قرار گرفته و در ر استای رفع آنها راهکارهایی در سطوح مختلف ملی و بخشی ارائه شده است .

انتقال تکنولوژی، گازهای گلخانه ای، صنعت نفت، توسعه پایدار