بررسی دیدگاه کشاورزان در خصوص تغییر کاربری زمینهای کمبازده و شیبدار به جنگلکاری (مطالعه موردی شهرستان گرگان)

جنگلداری اجتما ی به عنوان رهیافتی مردمگرا، از عامه روستاییان، مردم محلّی و سایر اقشار جامعه که به نحوی با منابع جنگلی و فرآورده های حاصله در ارتباط هستند حمایت نموده و در تصمیم سازی مشارکت میدهد. با توجه به نقش و گرایش بسیاری از زارعین و کاربران مناطق مختلف بهخصوص بهرهبرداران شمال کشور به زراعت چوب و جنگلکاری و همچنین درگیرنمودن زارعین روستا به جنگلکاری و درختکاری با گونه های سریع الرشد در زمینها ی کمبازده کشاورزی و شیبدار، تحقیق حاضر از نوع کاربردی و شیوه گردآوری اطلاعا ت، به صورت پیمایش میدانی و از طریق تکمیل پرسشنامه های نظرسنجی در سال 1387 ، به بررسی دیدگاههای کشاورزان روستاهای سیدمیران و سعدآباد (استان گلستان) در خصوص تبدیل کاربری اراضی زراعی به زراعت چوب میپردازد. برای تعیین حجم نمونه بیش ا ز 10 درصد ازتعداد خانوارهای روستاهای هر دو روستا که برای روستای سیدمیران 70 و روستای سعدآباد 50 خانوار برآورد گردید . که بصورت تصادفی آماربرداری انجا م گرفت . نتایج در خصوص عوامل مؤثر در پذیرش تغییر کاربری زمین های کشاورزی دیم و کم بازده به جنگلکاری نشان میدهد که به طور کلی اعطای نهال به صورت رایگان 50/8 درصد از دامنه کم تا زیاد موثرترین عامل می باشد و به تفکیک هر دو روستا اعطای وامهای بلند مدت و کم بهره یا بدون بهره، روستای سید میران 67/1 درصد و روستای سعد ابادی 44 درصد از دامنه کم تا زیاد در پذیرش تغییر کاربری مؤثر بوده است.

Keywords:

جنگلداری اجتماعی , جنگلکاری , زمین کمبازده و شیبدار , تغییر کاربری , زراعت چوب , گلستان