اثر جنگلکاری توأم با قرق بر روی ترکیب گیاهی در مناطق نیمه خشک (مطالعه موردی: پارک میلاد و منطقه اله آباد، بوئین زهرا، استان قزوین)

اکوسیستم های مناطق خشک و نیمه خشک، اکوسیستم های بسیار شکننده می با شند . بهره برداری بی رویه از این اکوسیستم ها بویژه چرای دام، باعث تخریب، کاهش تولید و تنوع گونه ای می گردد. یکی از راههای کاهش تخریب و افزایش تولید، جنگلکاری در این مناطق است. ارزیابی اثرات این نوع جنگل کاری می تواند استفاده از این روش را توجیه نماید. بدین منظور پارک جنگلی میلاد واقع در 15 کیلومتری شرق شهرستان بوئین زهرا انتخاب گردید. با استفاده از روشهای ارزیابی علاوه بر تراکم درختان جنگل کاری شده، زیر آشکوب موجود در آن نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از اندازه گیر ی به صورت تصادفی سیستماتیک در منطقه جنگل کاری شده و اراضی مجاور نشان داد که زیر اشکوب منطقه جنگلی حفاظت شده شامل 61 گونه متعلق به 23 خانواده گیاهی می باشد در حالیکه اراضی مجاور (مناطق شاهد) شامل 24 گونه گیاهی متعلق به 9 خانواده می باشد. همچنین پوشش لاشبرگ و پوشش زنده گیاهی در زیر آشکوب جنگلی به طور معنی داری از اراضی شاهد بالاتر ادست. رستنی ها در منطقه قرق جنگلکاری شده ، تنوع بیشتری دارند که نمایانگر پایداری بهتر این محوده می باشند در صورتی که در مناطق اطراف منطقه حفاظت شده، گونه های متنوع دیده نمی شوند. که این امر مربوط به توالی پیش رونده در منطقه قرق است.

Keywords:

اکوسیستم خشک و نیمه حشک , منطقه قرق , تنوع گونه ای , توالی پیش رونده