ایمان همایون نژاد
احمد سواری
غلامرضا نوری
بهزاد سعیدپور

مخازن چاه نیمه زابل سه گودال طبیعی بزرگ در جنوب دشت سیستان واقع درجنوب شرقی ایـران مسـاحتی بـالغ بـر 50 میلیـون متر مربع را به خود اختصاص داده انـد . از آب ذخیـره شـده در ایـن گودالهـا جهـت آبیـاری اراضـی دشـت سیسـتان و تـامین آب شـرب شهرهای زابل و زاهدان استفاده می شود . علیرغم بدیهی بودن اهمیت دریاچه های چاه نیمه تاکنون به جزء بررسـی منشـاء رسـوبات چـاه نیمه ها و مطالعه لیمنولوژیک مخازن، مطالعه مشخصی به ویژه در مـورد کیفیـت آب چـاه نیمـه هـای اول، دوم و سـوم صـورت نگرفتـه است . بدین جهت به منظور بررسی کیفیت آب دریاچه های چاه نیمه برخـی ازخ صوصـیات فیزیکـی و شـیمیایی آب، از پـاییز سـال 1383 تا نیمه تابستان سال 1384 در 9 ایستگاه منتخب مورد بررسی قرار گرفت و نمونه برداری بصورت فصلی انجـام گرفـت نتـایج نشـان داد که میانگین مقدار BOD5 ، COD و نیترات و نیتریت در کلیه ایستگاهها و در فصول مختلف سال بسیار نـاچیز اسـت . مقـدار فسـفات به جزء در ایستگاه سوم در سایر ایستگاهها از حد استاندارد پایین تر می باشد میزان اکسـیژن محلـول در تمـام فصـول سـال بـرای آبزیـان مناسب است . اما میانگین مقدار کل جامدات محلول ومعلق، سختی کل،کـدورت همچنـین هـدایت الکتریکـی در هـر سـه مخـزن چـاه نیمه بالا بوده که ناشی از شرایط جوی و درجه حرارت بالای منطقه، طوفانهای شن، و جنس خاک بستر دریاچه ها می باشد .

مخازن چاه نیمه، خصوصیات فیزیکی وشیمیایی، کیفیت آب