مجید ناصریان اصل - دانشجوی مهندسی شیمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آبادان
بهزاد شیرکوند هداوند - دکتری پلیمر عضو هیئت علمی پژوهشگاه رنگ ایران
بتول ناصریان اصل - دانشجوی مهندسی آبادانی شهرها و روستاها دانشگاه پیام نور واحد میبد
کیهان جهان فتحی - دانشجوی مهندسی شیمی

پلی اتیلن و پلی پروپیلن پلیمرهایی هستند با دمای انتقال شیشه ای بسیار پایین و دارای ماهیت بلورینگی که به دلیل همین ماهیت ، فاقد خواص لاستیک بوده و به عنوان پلاستیک مورد مصرف قرار میگیرند با کوپلیمر کردن اتیلن و پروپیلن و برهم زدن نظم ساختمانی هریک ازا ین هموپلیمرها می توان ویژگی بلورینگی را از پلیمر سلب و پلیمری با ویژگی لاستیکی پدید اورد. کوپلیمر تشکیل شده با این روش EPR نامیده می شود که دارای ماهیت کاملا اشباع بوده و بهدلیل همین ماهیت ازمقاومت جوی و حرارتی بالایی برخوردار است اما این الاستومر به علت عدم وجود پیوند دوگانه در ساختار شیمیایی فاقد قابلیت پخت گوگردی و فقط با سیستم پخت پراکسیدی پخت می شود. برای حل این مشکل از منومر سومی منومر DN در واکنش با اتیلن و پروپیلن استفاده می شود. به این ترتیب ترپلیمری حاصل میشود که حاوی پیوند دوگانه بوده و قابلیت پخت گوگردی را پیدا خواهد کرد. این ترپلیمری EPDM نامیده می شود لذا دراین مقاله به بررسی روش تهیه و کاربرد آن می پردازم.

الاستومر، EPDM,EPR، کوپلیمر ، اتیلن - پروپیلن، پلاستیک