علی حمزه زاده گرمی - کارشناسی ارشد مهندسی شیمی شرکت پتروشیمی تبریز
عبداله سمیعی بیرق - مربی گروه پژوهشی مهندسی معدن جهاد دانشگاهی واحد صنعتی امیرکبیر
محمد سمیع پورگیری - عضوهیئت علمی و استادیار گروه مهندسی شیمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ته
نصراله مجیدیان - عضو هیئت علمی گروه مهندسی شیمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

پلیمریزاسیون تعلیقی استایرن یک روش مهم و گسترده جهت تولید پلی استایرن بخصوص پلی استایرن انبساطی است متوسط اندازه ذرات و توزیع آن دو پارامتر کلیدی اند که باید در طول پلیمریزاسیون تعلیقی استایرن کنترل گردند دراین پژوهش جهت کنترل این دو از عاملهای سوسپانسیونی پلی وینیل الکل و تری کلسیم فسفات و هیدروکسی اتیل سلولز هم به صورت مجزا و هم به صورت ترکیبی در راکتور مقیاس نیمه صنعتی شرکت پتروشیمی تبریز استفاده شد و مشاهده گردید که در صورت مصرف مجزای عاملهای تعلیق برای تولید اندازه ذرات پلیمری کروی قابل استفاده در صنعت بایستی مقادیر زیادتری از تری کلسیم فسفات را نسبت به پلی وینیل الکل استفاده کرد. ایندر حالی است که هیدروکسی اتیل سلولز به تنهایی قادر به پایدار سازی سیستم تعلیق نمی باشد. اما زمانی که از پایدار کننده ها به صورت ترکیبی استفاده می شود هیدروکسی اتیل سلولز به همراه تری کلسیم فسفات نتایج بهتری نشان میدهد.

پلیمریزاسیون تعلیقی، پایدار کننده، اندازه ذرات، تری کلسیم فسفات، پلی وینیل الکل، هیدروکسی اتیل