نرگس خاتون شریفی بوگری - کارشناس ارشد ادبیات، دانشگاه پیام نور مرکز شهر
میلاد افراشته - ، کارشناس ارشد مدیریت منابع انسانی ، دانشگاه صنعتی مالک اشت

زندگي سازماني و زندگي شخصي لازم و ملزوم يکديگرند. کارکنان مهم ترين سرمايه هاي سازمان هستند که نقش محوري در تحول سازمان ايفا مي کنند. در گذشته فقط بر زندگي شخصي کارکنان تاکيد مي شد، اما امروزه بهبود کيفيت زندگي کاري کارکنان به يکي از مهم ترين اهداف سازمان تبديل شده است.هدف از انجام اين پژوهش تبيين ارتباط بين کيفيت زندگي کاري با بهره وري کارکنان در اداره راه و شهرسازي استان چهارمحال و بختياري بود. جامعه آماري تحقيق شامل کليه مديران و کارکنان اداره کل راه و شهرسازي استان در سال 1399 به تعداد برابر با 420 و بر اساس جدول کرجسي و مورگان تعداد 201 نفر بعنوان نمونه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي و ساده انتخاب گرديدند. ابزار گردآوري داده ها در اين تحقيق دو پرسشنامه ي استاندارد کيفيت زندگي کاري والتون 1973 و بهره وري نيروي انساني هرسي و گلداسميت 1980 مورد استفاده قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد که بين کيفيت زندگي کاري با بهره وري رابطه مثبت و معناداری r=0/84 وجود دارد. همچنين بين مولفه هاي هشت گانه کيفيت زندگي کاري شامل پرداخت منصفانه و کافی r=0/54 محيط کار ايمن و بهداشتی r=0/49، تأمين فرصت رشد و امنيت مداوم r=0/62 ، قانون گرایی r=0/72 وابستگی اجتماعی r=0/59 فضاي کلي زندگي کاری r=0/4، يکپارچگي و انسجام اجتماعی r=0/71 ، توسعه قابلیت های انسانی r=0/68 با بهره وري نيروي انساني رابطه مثبت و معناداري وجود داشته است.

کیفیت زندگی کاری، بهره وری کارکنان، چهارمحال و بختیاری