بررسی تغییر معنای خانه و سازمان فضایی با ذکر دو نمونه موردی از خانه های سنتی ایران خانه بروجردی ها و طباطبایی های کاشان

خانه های گذشـته ایران دارای مفاهیمی عمیق بوده است که به همه ی وجوه زندگی مادی و نیاز روحی انسان های ساکن آن توجه می کرده اسـت. پرسـش اول پژوهش" اندرونی و بیرونی در خانه های گذشـته چگونه فضایی را تشکیل میداده اند ؟ و پرسـش دوم پژوهش"آیا با گذشت زمان هنوز هم این معانی و مفاهیم در طراحی خانه های امروزی وجود دارد ؟ خانه که روزی فضای زندگی ، فضای کار و تعاملات اجتماعی بوده است امروزه معنای خود را فقط به سر پناهی برای خواب و داده اسـت . زندگی انسـان شـبیه به یک زندگی در فضای اشتراکی و بی هویتی شده که روز به روز از معنای اصلی خود دور می شـود. برای تعریف این واژه یعنی خانه باید به بررسی دگرگونی های مفهوم آن (اندرونی و بیرونی ) بپردازیم تا بتوانیم به راز الگو های فضـایی که بصورت بطئی شکل گرفته اند پی ببریم ، الگوهایی که شاید به علت کم توجهی ما به اصل مفمهوم آنها جایگاه اصلیشان را گم کرده اند. مفهوم اندرونی و بیرونی و فضایی به نام خانه از بین نرفته و فقط عملکرد بیرونی خانه ها به عرصه های عمومی تر شهری انتقال یافته اند که باعث ایجاد یک الگوی فضایی جدید شده اند.در مقاله حاضر از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی استفاده شده است. دستاوردهای پژوهش گویای آن است که اصل تفکیک فضاها به عمومی و خصوصی برخاسته از بررسی روانشناختی انسان، در خانه ایرانی که مورد تدقیق قرار گرفته است. این امر در نهایت ایجاد حریم مطلوب در فضای معماری خانه ایرانی را به همراه داشته است که این دریافت از بررسی دوخانه ی سنتی به عنوان نمونه موردی و توصیف و تحلیل آثار برخی محققین در این زمینه به دست آمده است.

Keywords:

خانه , درون و بیرون , سازماندهی فضا , انسان و زندگی