تحلیل معیارهای طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد بهره وری انرژی مطالعه موردی: مجتمع مسکونی عرفان واقع در منطقه 22 تهران

خانه، نیازاصلی انسان برای سکنی گزیدن، مکانی دارای هویت است. هویتی که بعد از ساختن با اتفاقات درون آن شکل می گیرد. فضاهای که نیازهای روزمره را برطرف می سازد و باعث ایجاد تعاملات اجتماعی بیشتر می شوند. چند دهه از مطرح شدن معماری پایدار در عرصه معماری می گذردو مجامع بین المللی راهکارهای بسیاری را برای تکامل آن ارایه نموده اند. استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و صرفه جویی در مصرف سوخت های فسیلی از جمله مسائل مهم در عصر حاضر می باشد. دستیابی به روش هایی برای کاهش مصرف انرژی و بهینه سازی آن در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، برای رسیدن به معماری پایدار امری لازم و ضروری است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی ـتحلیلی می باشد، محقق در این پژوهش به توصیف عینی واقعی و منظم خصوصیات موضوع پرداخته است. در این پژوهش سعی شده تا نتایج عینی از موقعیت بیان شود و در نهایت به منظور توصیف عینی و کیفی، محتوای مفاهیم به صورت نظام دارارائه شوند. این مقاله، در ابتدا به بیان و تحلیل شاخص های تاثیرگذار جهت طراحی مجتمع مسکونی پرداخته شده است و سپس به مقایسه این داده ها و تحلیل ها با نمونه موردی موجود پرداخته شده ودر پایان الگوهایی جهت طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد بهره وری انرژی ارائه شده است. درنهایت بعد از بیان و تجزیه و تحلیل اصول بهره وری انرژی مقایسه با نمونه برداری، به این نیتجه رسیده شد که مجتمع عرفان باتعدادی از اصول بهره وری انرژی منطق نمی باشد و می بایست راهکارهایی به منظور انطباق این مجموع با اصول صرفه جویی انرژی ارائه گردد.

Keywords:

مجتمع مسکونی , معماری پایدار , بهره وری انرژی , شهرتهران