بررسی ظرفیت دولت در توسعة فضاهای شهری: رویکردی نظری تحلیلی

ظرفیت دولت از موضوعات محوری در سیاست گذاری های توسعة شهری به حساب می آید چرا که ظرفیت دولت شاخص مهمی در تبیین تغییرات نظام شهری در هر جامعه محسوب می شود. حکمروایی خوب، ظرفیت بالای دولت، و یا کیفیت مطلوب حکومت ها یکی از بسترهای مهم رونق و توسعة شهری هستند که هرگونه اختلال در نهادهای حاکمیتی باعث بروز اختلال در نظام توسعة فضاهای شهری است. دولت های با ظرفیت بالا (دولت قوی) مجهز به دیوانسالاری موفق و حرفه ای، تأثیرگذار روی کنش گران اجتماعی، توانمند در مالیات گیری، انحصار ابزار مشروع زور، کنترل توده مردم و سرزمین، نظم دهی به نهادها، مشروعیت سیاسی، استحصال بهتر منابع، و تأمین و ارائه کالاها و خدمات عمومی هستند. در برابر دولت های قوی، دولت های ضعیفی قرار دارند که به دلیل ضعف هایی که دارند، زمینه ای برای ایجاد مشکلات در توسعه فضاهای شهری باز برای شهروندان هستند. توسعة فضاهای شهری مبتنی بر پاسخ گویی شهروندان، مطالبه گری آن ها، فضای با نشاط شهری، پویایی عابران پیاده در فضای باز همچون در پارک ها، خیابان ها و میادین، رستوران و کافه ها، کتابخانه ها، مراکز خرید، کوه، سینما، تئاتر، کافی نت، فرهنگسرا، مساجد و حسینه ها، نمایشگاه ها و موزه ها، استادیوم ها و باشگاه های ورزشی و سالن های کنسرت و غیره می تواند با رویکرد دولت فعال و خردمند، در کیفیت بالایی توسعه یابد. رویکرد تحلیلی- نظری مطالعه نشان از اثرگذاری ظرفیت دولت در توسعة فضاهای شهری دارد.

Keywords:

ظرفیت دولت , توسعه , فضاهای شهری , رویکردی نظری- تحلیلی